Στον απόηχο μιας δύσκολης, για τον κινηματογραφικό χώρο, χρονιάς φαίνεται ότι έχει αλλάξει άρδην το τοπίο τόσο στην κατανάλωση όσο και στην παραγωγή πολιτιστικών προϊόντων. Με το βάρος πια να βρίσκεται στο online streaming, πολλές εταιρείες διανομής αλλά και πολλά φεστιβάλ διαθέτουν τις ταινίες στο ίντερνετ. Για άλλη μια φορά το Netflix βγαίνει κερδισμένο κυρίως στις σειρές που κρατά το μονοπώλιο της θέασης, αλλά εμπιστευόμενο και μεμονωμένα projects σε κινηματογραφικούς σκηνοθέτες, προσπαθεί να κάνει άνοιγμα στον κινηματογράφο. Σε κάθε περίπτωση η άφιξη της πλατφόρμας Disney+ θα αναδιανείμει τα ποσοστά θέασης, καθώς αποτελεί κολοσσός στον τομέα της ψυχαγωγίας συνολικά.
Queen’s Gambit
H πιο πολυσυζητημένη σειρά του Netflix για φέτος επανέφερε το σκάκι στο προσκήνιο και εξαιτίας της αυξήθηκαν κατακόρυφα οι πωλήσεις σετ σκακιού. Η πολυτάραχη και δαιδαλώδης ζωή της Beth Harmon (Anya Taylor-Joy) περιστρέφεται γύρω από το σκάκι καθώς προσπαθεί να γίνει πρωταθλήτρια. Η μίνι σειρά ξεκινά από την παιδική ηλικία, καθώς παρακολουθούμε την Beth να εξοντώνει αντιπάλους, να πέφτει στα ναρκωτικά και να σημαδεύεται από προσωπικές τραγωδίες. Η εξαιρετική φωτογραφία και η δυναμική σκηνοθεσία σε συνδυασμό με την πολυεπίπεδη ερμηνεία της πρωταγωνίστριας δικαιολογούν τα εκατομμύρια θεατών που το παρακολούθησαν. Ενδιαφέρουσα αποτελεί και η αποτύπωση της ζωής στην ΕΣΣΔ καθώς η σειρά εκτυλίσσεται σε ψυχροπολεμικό φόντο, όπου αποφεύγονται τα εύκολα κλισέ για τους Σοβιετικούς ενώ εξαίρεται η αναπτυγμένη αίσθηση αλληλεγγύης και συλλογικότητας.
Small Axe
Η βρετανική πλευρά του κινήματος των μαύρων εκτυλίσσεται σε πέντε ταινίες που συμπληρώνουν μια ενδιαφέρουσα ανθολογία, η οποία τελικά καλύπτει τις έντονα φορτισμένες πολιτικές περιόδους της δεκαετίας του ’60 μέχρι και ’80. Από ις εξεγέρσεις στο πολυπολιτισμικό Notting Hill του Λονδίνου μέχρι τις ταραχές του Μπρίξτον το 1981, καλογραμμένες ιστορίες καταπίεσης και διεκδίκησης με φόντο την reggae και την soul μουσική ξεπηδούν παραστατικά στην μικρή οθόνη, υπενθυμίζοντας μια αόρατη εκδοχή των παραπάνω δεκαετιών, που πολλές φορές δεν χωρούν στα στενά χολιγουντιανά, εμπορικά πλαίσια.
Unorthodox
H οδύσσεια μιας 24χρονης που ασφυκτιά στο συντηρητικό εβραϊκό περιβάλλον και έτσι εγκαταλείψει τη χασιδική κοινότητα στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μετακομίζει με τον γιο της στο Βερολίνο, είναι άλλη μια επιτυχημένη σειρά του Netflix. Το πάθος της να απαλλαγεί από αυτό το στενόμυαλο πρόσφατο παρόν και παρελθόν την ωθεί στο να αναζητήσει εκ νέου την ταυτότητά της σε ένα προοδευτικό χώρο. Το σύνολο των τεσσάρων επεισοδίων κατακλύζει με την ορμητική και χειμαρρώδη ερμηνεία της η πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός Shira Haas, που αποτελεί μια ευχάριστη ανακάλυψη.
The Midnight Gospel
Η άνοδος του adult animation με παραγωγές όπως Rick and Morty και Bojack Horseman, συνοδεύτηκε από μια ψυχεδελική σειρά animation από τους δημιουργούς του παλαιότερα δημοφιλούς Adventure Time. Σίγουρα η σειρά δεν απευθύνεται σε ένα μαζικό κοινό, ωστόσο η τριπαρισμένη αισθητική ενισχύεται από ένα υπαρξιακό και μεταμοντέρνο ύφος, καθώς η πλοκή εκτυλίσσεται εξ’ ολοκλήρου σε ένα προσομοιωτή. Το μοναδικά σχεδιασμένο animation, η ευφάνταστη σχεδίαση των κόσμου και το αφαιρετικό προφίλ, το καθιστούν μια ιδιαίτερη προσθήκη στο είδος.
I May Destroy You
Το τραύμα της έμφυλης βίας και συγκεκριμένα της σεξουαλικής κακοποίησης είναι πάντα δύσκολο στην διαχείριση, πόσο μάλλον στο να αποτυπωθεί στην (μικρή) οθόνη. Η πρωταγωνίστρια δεν επιδιώκει να παρουσιαστεί ως ηρωίδα, είναι άλλο ένα άτομο γύρω στα 30 που προσπαθεί να βρει την θέση του στο καπιταλιστικό και πατριαρχικό παρόν. Είναι τόσο φρέσκια και αμιγώς φεμινιστική η ματιά της σειράς που θυμίζει την αντίστοιχη γραφή της Phoebe-Waller Bridge στο Fleabag. Καταπληκτική ερμηνεία από την Michaela Coel ως Arabella, η νεαρή συγγραφέας από το Λονδίνο γύρω από την οποία χτίζεται αυτή η εξαιρετική αυτή ιστορία.
Lovecraft Country
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, ένας μαύρος άντρας αναζητά στον αμερικάνικο Νότο τον πατέρα του, ο οποίος χάθηκε αφήνοντας ένα μυστηριώδες γράμμα. Η σειρά εξ’ αρχής έχει ως αισθητικές αφετηρίες τα έργα του διάσημου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και τρόμου H.P. Lovecraft, εντούτοις διαχωρίζεται από τον ρατσιστή συγγραφέα, ο οποίος σε ένα ποίημα του το 1912, χαρακτηρίζει τους μαύρους ως «τέρατα» και «υπανθρώπους». Έτσι καταδεικνύει με κάθε τρόπο πως τα τέρατα φωλιάζουν στην πραγματικότητα, αναφερόμενη στον ρατσισμό και την λευκή υπεροχή που κάνει την ζωή των μαύρων ένα «κινούμενο» θρίλερ.
prin.gr
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr
Σχετικά Άρθρα
Ανοιχτό Θέατρο Αγρινίου: Δίνει την ευκαιρία σε άνδρες και γυναίκες να ασχοληθούν με τον χώρο
Αγρίνιο – «Photopolis»: Προβολή μαθητικών ταινιών μικρού μήκους
Σπεράντζα Βρανά: Άγνωστες πτυχές από τη ζωή της Μεσολογγίτισσας ηθοποιού