Αγρίνιο – Θεατρική ομάδα Πρόζακ: «Η Τέχνη δεν είναι σιωπή, Μέρος ΙΒ» (Video)

Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΙΩΠΗ – ΜΕΡΟΣ ΙΒ
ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΖΑΚ – ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΟΧΩΡΙ

ΣΗΜΕΡΑ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021, δεδομένης της δύσκολης και πρωτοφανούς κατάστασης που όλοι βιώνουμε η Ερασιτεχνική θεατρική ομάδα Πρόζακ με ένα από τα γνωστότερα ποιήματα του ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ /Σώπα μη μιλάς που περιγράφει τον φόβο και τα «πρέπει» μιας κοινωνίας ανθρώπων ―που πια― είναι παγκόσμια, που ζει την «σιωπή της» σαν να έχει από χρόνια… πεθάνει!!.. Και ξάφνου… ΞΥΠΝΑΕΙ… ΘΥΜΩΝΕΙ… ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ… ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ!!!… ΜΙΛΑΕΙ… ΜΙΛΑΕΙ… ΦΩΝΑΖΕΙ… – ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΥΠΑΡΧΩ… ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!!!! ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΝΥΜΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ !!!!

ΦΩΝΕΣ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΖΑΚ / ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΝΤΟΥΡΙ /ΜΑΡΙΑ ΧΡΥΣΙΚΟΥ /ΔΩΡΑ ΣΙΑΠΛΑΟΥΡΑ /ΜΑΡΤΖΗ ΒΑΙΤΣΑ /ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΑΙΟΓΕΩΡΓΟΣ /ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΕΡΤΗΜΑΝΗ /ΕΥΘΥΜΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ /ΜΑΡΙΖΑ ΠΟΛΥΖΟΥ /ΜΑΙΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ /ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΤΣΙΑΚΑΝΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΙΑΚΑΝΙΚΑΣ

ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ : ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΝΤΟΥΡΗ /ΦΩΝΕΣ : ΜΑΡΤΖΗ ΒΑΙΤΣΑ /ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΑΙΟΓΕΩΡΓΟΣ /ΤΣΙΡΩΝΗ ΜΑΙΡΗ

VIDEO /ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΗΧΟΥ/ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΤΣΙΡΩΝΗ ΜΑΙΡΗ

Σώπα μη μιλάς /ΑΖΙΖ ΙΖ ΝΕΣΙΝ (1915-1995)
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
“κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!…