Αιτωλοακαρνανία: Πένθος στην Αυτοδιοίκηση για την απώλεια του Χρήστου Παυλίτσα

Ο Χρήστος ο Παυλίτσας έχει συνδέσει τη ζωή του με την Αυτοδιοίκηση της Αιτωλοακαρνανίας. 16 Χρόνια πρόεδρος κοινότητας και 4 χρόνια Νομαρχιακός Σύμβουλος (επί πλέον μία θητεία πριν τη μεταπολίτευση), Πρόεδρος επίσης και μέλος της ΤΕΔΚ, ξεχωριστός από κάθε άποψη. Εκείνο όμως που αναδεικνύει τον άντρα είναι το έργο του. Από τα έργα κρινόμεθα όλοι κι όχι από τα λόγια και τις επιδιώξεις. Το έργο του μιλάει και μας δείχνει παντού τη σφραγίδα και τη συμβολή του.

• Η πλατεία του χωριού είναι δικό του έργο κι έγινε για τον ευπρεπισμό και την ομορφιά του χωριού μας.

Ο κεντρικός Δρόμος επαναχαράχθηκε και έγινε πλατύτερος ώστε με ασφάλεια να ταξιδεύουμε, χωρίς φόβο για ατυχήματα.

Ο Δρόμος προς Οζερο και Αγρίνιο έγινε από το πρώτο χιλιόμετρο ως το τελευταίο με τη δική του πρωτοβουλία( στην αρχή με εθελοντική εργασία τη δεκαετία του 50).και συνεχίστηκε με δικές του ενέργειες και πρωτοβουλίες . Για αυτό νομίζω πως πρέπει να πάρει και τ όνομα του.

Το γήπεδο, η παιδική χαρά, το δίκτυο ύδρευσης, οι αγροτικοί δρόμοι έχουν τη σφραγίδα του. Εκείνο όμως που τον έκανε υπερήφανο ήταν η βιβλιοθήκη το κοινοτικό κατάστημα το πολιτιστικό κέντρο, γιατί οι πολίτες πρέπει να έχουν επαφή με τον πολιτισμό και τις πνευματικές αξίες, αν θέλουμε να ανέβει ψηλότερα ο τόπος μας και να γίνουμε καλύτεροι πολίτες και καλύτεροι άνθρωποι. Επί πλέον πιστεύουμε πώς στο χώρο αυτό οφείλουμε την ημέρα αυτή να πραγματοποιούμε συνάντηση προέδρων του Δήμου μας για τα τοπικά θέματα.

Αλλά και το νεκροταφείο, η τελευταία μας κατοικία έχει τη σφραγίδα του. Με αξιοπρέπεια και τιμή πρέπει να πορεύονται οι άνθρωποι μας στη ζωή αλλά και στο θάνατο. Στα δύσκολα αλλά και τα εύκολα.

Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να μελετήσει το έργο του. Οφείλει να πάρει πολλά από τη σκέψη του γιατί τα έργα που έκανε εκείνος ήταν έργα αθάνατα ενώ έργα που έγιναν πολύ αργότερα από άλλους , έχουν ήδη καταστραφεί.

Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι μεράκι, είναι αγάπη, είναι δημιουργία. Δυστυχώς όμως χρησιμοποιείται τις περισσότερες φορές ως θέση αναρρίχησης ή κομματικής διαπλοκής κι αυτό τιμωρεί τους πολίτες και τον τόπο. Το νερό τα σκουπίδια, ο πολιτισμός, το περιβάλλον, η καθημερινότητα, ο Σεβασμός είναι αυτά που μας καθορίζουν ως οντότητα και ως πολιτισμική αξία κι εδώ οφείλουμε να πορευτούμε συλλογικά με μεράκι αγάπη και δημιουργία για τον τόπο μας κι’ όπου πατούμε να δημιουργούμε ζωή και να δίνουμε οράματα, ομορφιά και γνώση γύρω μας κάτι εξαιρετικά σπάνιο στις μέρες μας.

Κι ο πρόεδρος Παυλίτσας ήταν κάτι το εξαιρετικά σπάνιο σ αυτό τον τόπο και μακάρι στο έργο του να βρεθούν συνεχιστές.

Γιάννης Γερογιάννης