Επιτροπή Βιοηθικής: Τελευταία λύση η υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό

Τις συστάσεις της σχετικά με το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού των γιατρών και υγειονομικών παρέδωσε στον πρωθυπουργό, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής.

•  Η Εθνική Επιτροπή στη πρότασή της, περιλαμβάνει και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό που αφορά τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό και όλους όσοι στελεχώνουν τις δομές υγείας, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα και τις δομές περίθαλψης ευπαθών ομάδων.

Η Επιτροπή προτείνει παρόλα αυτά πρώτα, στοχευμένες εκστρατείες ενημέρωσης, κίνητρα και αντικίνητρα και την υποχρεωτικότητα μόνο σαν τελευταία λύση.

Συγκεκριμένα η σύσταση της Επιτροπής Βιοηθικής, αναφέρει:

Λαμβάνοντας υπόψη:

• τα επιστημονικά δεδομένα και τις έως τώρα δημοσιευμένες μελέτες για τα εγκεκριμένα εμβόλια
• τα δεδομένα εμβολιασμού για τις συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες στην Ελλάδα,
• τις αρχές της αυτονομίας, της ωφέλειας και της μη-βλάβης,
• την αρχή της αναλογικότητας, και
• τη νομική διάσταση του ζητήματος,

Η Επιτροπή προτείνει μια προσέγγιση «κλιμακούμενης πρωτοβουλίας» από την πλευρά της Πολιτείας, με τρία στάδια:

α) Προσαρμοσμένες σε κάθε επαγγελματική ομάδα (ιατροί, νοσηλευτές, εργαστηριακοί, προσωπικό μονάδων φροντίδας, κ.λπ.)  εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για εκούσιο εμβολιασμό, οι οποίες βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία που επικαιροποιούνται συνεχώς, με προϋπόθεση την προηγούμενη κατανόηση των φόβων και των γενικότερων αντιλήψεων.

β) Μέτρα ενθάρρυνσης/αποθάρρυνσης που θα μπορούσαν να σχεδιαστούν από την Πολιτεία σε συνεργασία με τη διοίκηση των μονάδων υγείας, όπως π.χ. διευκόλυνση του ραντεβού για τον εμβολιασμό, ελαστικότητα στο ωράριο εργασίας τις ημέρες του εμβολιασμού, προτεραιότητα στη επιλογή αδειών, ή  υποχρεωτική χρήση διπλής μάσκας και εξοπλισμού ατομικής προστασίας

γ) Πρόβλεψη υποχρεωτικότητας ως έσχατη λύση, η οποία πρέπει να έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και να εφαρμοσθεί μόνον εφόσον τα προηγούμενα μέτρα δεν αποφέρουν σημαντική αύξηση του ποσοστού εμβολιασμού. Η ακριβής εφαρμογή τέτοιου μέτρου αφενός πρέπει να ορίζεται με βάση το εργατικό ή το δημόσιο δίκαιο, αφετέρου απαιτεί  να συνυπολογίζονται τυχόν συνέπειες στον καταμερισμό καθηκόντων και στελέχωση των δομών σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, ώστε να αποφεύγεται η υπολειτουργία των τελευταίων ή η εργασιακή επιβάρυνση των άλλων εργαζομένων.

dikaiologitika.gr