Στο κλουβί

Με μπόλικο καναβουράκι, για να κελαηδάμε όμορφα.

• Αυτό είναι το προτελευταίο σκαλοπάτι. Το επόμενο θα σημαίνει ολική καραντίνα. Και αν έτσι πρέπει να γίνει, …τι να πω; Ως πολίτης, που δεν είμαι ούτε λοιμωξιολόγος ούτε και επί παντός επιστητού ξερόλας, περιορίζομαι στο να ακούω με σεβασμό αυτά που λένε οι ειδικοί και όσοι έχουν την ευθύνη να πάρουν αποφάσεις.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα σταματήσω να σκέφτομαι κι όλας. Ούτε ότι θα απεμπολήσω το δικαίωμά μου να αντιδρώ.

• Και η αντίδρασή μου σε τίποτα δεν έχει να κάνει με ψεκασμένες λογικές και περίεργα σενάρια. Αντιθέτως. Είμαι από αυτούς που θέλουν μέτρα για να φέρουν αποτέλεσμα. Όχι απλώς και μόνο για να διασφαλίσουν οι έχοντες την ευθύνη το άλλοθι του «κάναμε ότι ήταν δυνατό να γίνει».

Λέω, λοιπόν, ότι το «μάσκα παντού», μέσα και έξω, δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Διότι απλά δεν θα τηρηθεί. Δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί.

Και λυπάμαι να πω, αλλά θα συμφωνήσω με απόψεις που εκφέρουν «σχολές» με τις οποίες δεν συμφωνώ.

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει ντε και καλά να φορέσω τη μάσκα όταν είμαι μόνος σε μια έρημη πόλη, σε έναν άδειο δρόμο, μέσα στο αυτοκίνητό μου; Ή έστω πεζός, αλλά μακριά απ’ το πλήθος, εκεί που δεν υπάρχει ψυχή; Να με προστατέψει η μάσκα από ποιόν και από τι;

Εδώ, δέκα λεπτά έπρεπε να τη φορέσουμε για να μπούμε στο μαγαζί και δεν το αντέχαμε. Θα το κάνουμε τώρα όλη τη μέρα, όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε; Είναι δυνατόν;

• Όχι, κύριοι. Θέλω να μπορώ να ανασάνω.

Να σας ακούσω και να εφαρμόσω ότι χρειάζεται, εκεί που χρειάζεται. Και να υπερασπιστώ, όσο μπορώ, όπως έχω κάνει ως τώρα, τις αποφάσεις και τα μέτρα για να σταματήσει επιτέλους αυτό το κακό. Εδώ, όμως, …αρχίζει και ξεφεύγει επικίνδυνα το πράγμα.

Και για να δανειστώ το απολύτως επιτυχημένο σύνθημα που είχα δει σε κάποιες αφίσσες: και τα στόματα με μάσκα έχουν φωνή.

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος