Δείτε το ολίγων δευτερολέπτων βιντεάκι και ας θυμηθούμε μαζί μια από τις κορυφαίες, κατά τη γνώμη μου, σκηνές του νέου ελληνικού κινηματογράφου.
…και τώρα που το είδαμε, ελπίζω και οι πιο νέοι ηλικιακά, αυτοί που θυσίασαν ίσως τα πιο όμορφα χρόνια τους για να περάσουν σε κάποια σχολή και δεν τα κατάφεραν, ας προβληματιστούμε: Τελικά, αξίζει τον κόπο;
- Αξίζει να στεναχωριέται κανείς που δεν πέρασε στη Σχολή 1ης επιλογής του, να σπουδάσει ακόμη 5-6 χρόνια, να συνεχίσει μετά σε μεταπτυχιακά, να πάρει τόσα χαρτιά, που εν τέλει θα στολίσουν τον τοίχο και θα ψάχνει για δουλεία delivery με 300 ευρώ κι αυτά ενδεχομένως μαύρα;
Όχι, δεν είμαι κατά της εκπαίδευσης. Κάθε άλλο. Θεωρώ, ωστόσο, ότι υπάρχουν αμέτρητες επιλογές για τα παιδιά.
Επιλογές …όχι εξαναγκασμού, αλλά ψυχικής ηρεμίας και εσωτερικής ισορροπίας.
- Άλλωστε, η πραγματική μόρφωση δεν κρίνεται απ’ τα πτυχία. Και η επιτυχία δεν εξαρτάται από τί, αλλά από το πώς.
Σημασία δεν έχει τι κάνεις, αλλά αυτό που κάνεις να το κάνεις σωστά, έντιμα, ολοκληρωμένα και με αγάπη.
Σχετικά Άρθρα
Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας: Ο Σ.Ε.Ε.Δ.Α. για την ψηφιακή κάρτα και την εργατική νομοθεσία
Ερασιτέχνης Παναιτωλικός: «Καμία μομφή προς την Προεδρία της Ε.Σ.ΚΑ.ΒΔ.Ε.»
Αγρίνιο – Λίμνη Στράτου: Αναβαθμίζεται το Ομοσπονδιακό Προπονητικό Κέντρο της Ε.Ο.Θ. Σκι