Ν. Καραγιάννης: Η παγκόσμια πολιτική κοινότητα μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση

«Μεγάλος είναι ο προβληματισμός και η αγωνία του επιχειρηματικού κόσμου, για την εξέλιξη της κατάστασης στην πραγματική οικονομία, υπό τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά.

• Η πανδημία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, τα πακέτα βοήθειας προς τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους σταμάτησαν, το κόστος ενέργειας αυξήθηκε δραματικά, ο πληθωρισμός παρουσιάζει σταθερά αυξητικές τάσεις, η ζήτηση είναι περιορισμένη, τα εισοδήματα παραμένουν σταθερά και η ανεργία αντιμετωπίζεται με επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης. 

Στο επόμενο διάστημα, θα αρχίσει η επιστροφή χρημάτων από τις επιστρεπτέες προκαταβολές, ενώ θα πρέπει να ρυθμιστούν και να πληρώνονται οι οφειλές προς το δημόσιο, τρέχουσες και παλαιότερες. 

Η χρηματοδότηση από τις τράπεζες σκοντάφτει στην χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα, στα χαμηλά εισοδήματα και στις δηλωμένες ζημιές, ενώ το δημόσιο χρέος παραμένει σταθερά πάνω από 200% του ΑΕΠ.

Ταυτόχρονα η ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιορίζεται, η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων λαμβάνει και αυτή τέλος, ενώ η ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν προβλέπεται σε τέτοια επίπεδα, ώστε να αποκλιμακώνεται η φούσκα του χρέους, χωρίς περιοριστικά μέτρα, έστω και μικρής έντασης. 

Η αισιοδοξία η οποία εκπέμπει το οικονομικό επιτελείο, είναι χρήσιμη για την ψυχολογία της αγοράς, αλλά πρακτικά ανεδαφική, σε ότι αφορά την πραγματικότητα.

Τα μεγάλα δημόσια και ιδιωτικά επιχειρηματικά πρότζεκτ,  αυξάνουν τους στατιστικούς δείκτες ανάπτυξης, αλλά στην βάση της επιχειρηματικής πυραμίδας, η στασιμότητα, η επιδείνωση και η χρεοκοπία υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι τα πιθανότερα σενάρια. 

Η ελληνική οικονομία, με τα ήδη γνωστά προβλήματα, τα τελευταία πολλά χρόνια, έχει υποστεί μια συνεχιζόμενη αποεπένδυση και μια διαρκής αύξηση ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, που δεν της επιτρέπουν να ατενίζει το μέλλον με ιδιαίτερη αισιοδοξία.

Διέξοδο από την υφιστάμενη κατάσταση, χωρίς τη διευθέτηση του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, με τέτοιο τρόπο, που θα επιτρέψει, την μαζική, αλλά με όρους επαναχρηματοδότηση της επιχειρηματικότητας, σε επίπεδο βάσης, δεν υπάρχει.

Φυσικά μια τέτοια λύση δεν μπορεί να αποτελέσει μόνο Εθνική υπόθεση.

Συνεπώς σήμερα, η παγκόσμια πολιτική κοινότητα, βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση: 

Να «μαγειρέψει» με τέτοιο τρόπο τους αριθμούς, ώστε να μην πεινάσουν οι άνθρωποι.

Η πρόκληση αυτή είναι περισσότερο άμεση και από την κλιματική αλλαγή».