Σαν σήμερα, 16 Απριλίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο

Γιορτάζουν

Αγάπιος, Αγάπη, Βασίλισσα, Γαληνός, Γαλήνη, Ειρήνη, Καλλίς, Καλλίδα, Λεωνίδας, Λεωνιδία, Νίκη, Χαρίσσα, Χιονάτη, Χιονία.

Επέτειοι

Παγκόσμια Ημέρα Φωνής
Κάθε χρόνο στις 16 Απριλίου οι επαγγελματίες από το χώρο της υγείας που σχετίζονται με την φωνή (Ωτορινολαρυγγολόγοι, Λογοπαθολόγοι, Λογοθεραπευτές) γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Φωνής και καλούν άνδρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους να φροντίσουν την υγιεινή της φωνής τους.
Η φωνή είναι μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού και μέσω αυτής τελείται το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής μας επικοινωνίας με τα άτομα του κοντινού και μη περιβάλλοντός μας. Την πρωτοβουλία για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Φωνής είχαν Bραζιλιάνοι ωτορινολαρυγγολόγοι.

Γεγονότα

Στο Αγρίνιο…

16 Απριλίου 1973
Πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο τοπικό συνέδριο εκπροσώπων του εργατοϋπαλληλικού κέντρου, στο οποίο μίλησε ο Πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), Παναγής Παπαδημητρίου. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ «διετράνωσε» την απόφαση της ηγεσίας του κινήματος να αναπτύξει έντονο και προς κάθε κατεύθυνση δραστηριότητα για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων της χώρας, όπως αυτά θα καθοριστούν από το 17ο πανελλαδικό συνέδριο. (Μακεδονία, 16/4/1973)

…και στον κόσμο

1821: Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ (έργο του Ν. Λύτρα)
Ο πλοίαρχος Νικόλαος Παπαδόπουλος Σκλάβος από την Κεφαλλονιά περισυλλέγει στη θαλάσσια περιοχή της Κωνσταντινούπολης το σώμα του οικουμενικού πατριάρχη Γρηγορίου Ε’, που απαγχονίστηκε με διαταγή του Σουλτάνου στις 10 Απριλίου 1821, ως αντίποινα για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.

 

1895
Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα, με νικητή τον λαϊκιστή Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Ο εκσυγχρονιστής Χαρίλαος Τρικούπης ηττάται κατά κράτος (δεν εκλέγεται ούτε βουλευτής) και αποχωρεί από την πολιτική.

 

1896
Ανακαλύπεται στους Δελφούς το περίφημο άγαλμα του Ηνιόχου.

 

1902
Δεκάδες άνθρωποι τραυματίζονται από τις κροτίδες του Πάσχα στην Ελλάδα.

 

1924: Ο οικισμός Βύρωνας το 1924
Η Ελλάδα, συμμετέχοντας στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από το θάνατο του λόρδου Βύρωνα, αποφασίζει να δώσει στον προσφυγικό οικισμό που βρίσκεται κοντά στο Παγκράτι την ονομασία «Βύρωνας».

 

2015: Αλέξης Τσίπρας
Στη λίστα του TIME, με τις 100 προσωπικότητες που έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη για το 2015, συμπεριλαμβάνεται ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Γεννήσεις

1888: Μιχάλης Δώριζας
Έλληνας αθλητής των ρίψεων, δεύτερος ολυμπιονίκης το 1908 στον ακοντισμό.
Ξεκίνησε την αθλητική του σταδιοδρομία από τον αθλητικό σύλλογο Άρης Μεγάλου Ρεύματος της Κωνσταντινούπολης και τη συνέχισε στον Εθνικό ΓΣ της Αθήνας. Το 1902 αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τα χρώματα του Άρη. Κατέκτησε την α’ θέση σε σφαιροβολία (με βολή στα 11,26 μ.) και δισκοβολία (34,32), ενώ τη β’ στο άλμα επί κοντώ (2,80). Ταυτόχρονα κατείχε όλα τα ρεκόρ της Ροβερτείου Σχολής στις ρίψεις. Από το 1906 όταν και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, εντάχθηκε στον Εθνικό ΓΣ, ως αθλητής του οποίου κατέκτησε πλήθος πανελλήνιων νικών και ολυμπιακών διακρίσεων. Συγκεκριμένα:
το 1907 αναδείχθηκε α’ νικητής σε δισκοβολία με πανελλήνιο ρεκόρ 40,34 μ., ελληνική δισκοβολία (33,49), ακοντισμό (53,14), αθλητικό πένταθλο και β’ στις σφαιροβολία, λιθοβολία
το 1908 νίκησε εκ νέου σε ελληνική (33,49) και ελεύθερη δισκοβολία (38,53), ενώ ήταν β’ νικητής στον ακοντισμό (53,89) και τη σφαιροβολία (12,42). Επίσης, νίκησε χωρίς αντίπαλο στην πάλη (κατηγορία βαρέων) και ήταν δεύτερος στη γενική κατηγορία.
στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1908 στο Λονδίνο αναδείχθηκε ασημένιος ολυμπιονίκης στον ακοντισμό, με καλύτερη βολή στα 51,36 μ. έναντι 54,44 του πρώτου. Επίσης ήταν δ’ νικητής στον ελληνικό ακοντισμό.
στους Πανελλήνιους-Παναιγύπτιους Αγώνες του 1910 στην Αλεξάνδρεια, κατέρριψε τα πανελλήνια ρεκόρ σφαιροβολίας με 13,28 μ. και δισκοβολίας με 40,40 μ. Νίκησε επίσης στην ελληνική δισκοβολία, κατέλαβε δε τη β’ θέση στη λιθοβολία και τη γ’ στο αθλητικό πένταθλο
την ίδια χρονιά στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, κατέκτησε τέσσερις πρώτες νίκες σε σφαιροβολία, ακοντισμό και τις δύο δισκοβολίες
το 1912, τελευταία φορά που μετείχε σε Πανελλήνιους αγώνες, επικράτησε σε όλα τα αγωνίσματα ρίψεων, πλην του ακοντισμού που κατέλαβε τη β’ θέση.

 

 

1889: Τσάρλι Τσάπλιν
Ο σερ Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν (αγγλικά: Charles Spencer “Charlie” Chaplin, 16 Απριλίου 1889 ? 25 Δεκεμβρίου 1977), γνωστός στην Ελλάδα και με το προσωνύμιο «Σαρλό», ήταν Άγγλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης, του οποίου η φήμη ανήλθε κατά τη διάρκεια της εποχής του βουβού κινηματογράφου. Μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα «Σαρλό» που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του.
Από το 1912 ώς το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της Μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι Μοντέρνοι Καιροί, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Τα φώτα της πόλης, Ο κύριος Βερντού και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.
Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να άρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας, όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

 

1940: Φώτης Καφάτος
Έλληνας βιολόγος. Από το 2005 μέχρι το 2010, ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας και στη συνέχεια επίτιμος πρόεδρός του και μέλος του επιστημονικού του συμβουλίου. Διετέλεσε καθηγητής στο Ιμπίριαλ Κόλετζ και στο Χάρβαρντ, καθώς και στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κρήτης. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ελονοσία.

 

Θάνατοι

1828: Φρανθίσκο Χοσέ ντε Γκόγια Υ Λουθιέντες
Γνωστότερος ως Γκόγια. Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης. Υπήρξε ζωγράφος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε τρεις γενιές μοναρχών και θεωρείται ο σπουδαιότερος Ισπανός καλλιτέχνης, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου. Το έργο του, που ανήκει στην περίοδο του ροκοκό και του ρομαντισμού, περιλαμβάνει περισσότερους από 700 πίνακες ζωγραφικής, 900 σχέδια και σχεδόν 300 χαρακτικά, που στο σύνολό τους χαρακτηρίζονται από καινοτομίες και ρηξικέλευθα στοιχεία σύνθεσης.
Αν και υπήρξε διακεκριμένος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης στην Ισπανία, η φήμη του εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό του. Κατά το 19ο αιώνα, το έργο του εκτιμήθηκε από τους ζωγράφους του ρομαντισμού, με κύριο θαυμαστή του τον Ντελακρουά, ενώ την ίδια στάση τήρησαν καλλιτέχνες και θεωρητικοί της τέχνης του 20ού αιώνα, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται σήμερα ως ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών, καθώς και ένας εκ των πρώτων «μοντέρνων» καλλιτεχνών.

 

1996: Σταύρος Νιάρχος
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Σπύρου Νιάρχου, εμπόρου λαδιών, και της Ευγενίας Κουμάνταρου, κόρης του αλευροβιομήχανου Σταύρου Κουμάνταρου και μέλους της ομώνυμης οικογένειας. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από το χωριό Βαμβακού Λακωνίας ενώ από την πλευρά της μητέρας του ήταν ανηψιός του Νικόλαου Κουμάνταρου, βιομήχανου, εφοπλιστή και βουλευτή, και πρώτος ξάδελφος της Ντόλλυ Γουλανδρή. Ο πατέρας του είχε ακολουθήσει το κύμα των Ελλήνων μεταναστών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη του 19ου αιώνα και είχε γίνει αρκετά επιτυχημένος ως συνέταιρος σε ένα εστιατόριο και ζαχαροπλαστείο στο Μπάφαλο, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση αλευρόμυλων. Την περίοδο εκείνη αγόρασε, μέσω της οικογενειακής εταιρείας, 6 φορτηγά πλοία.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πήρε μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στη Νορμανδία, γι’ αυτό και τιμήθηκε με τον «Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος», με τον «Ταξιάρχη του Τάγματος του Γεωργίου του Α΄» και με τον «Ταξιάρχη του Τάγματος των Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου».
Στη συνέχεια ασχολήθηκε επιτυχώς με τη ναυτιλία, κυρίως με τις μεταφορές πετρελαίου, αποκτώντας τεράστια περιουσία.[15] Το 1958 ίδρυσε τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία το 1985 περιήλθαν στο ελληνικό δημόσιο. Επίσης, το 1955 έκανε τη βασική επένδυση για τη δημιουργία των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου, τα οποία κρατικοποιήθηκαν το 1976.
Το 1970, η τέως σύζυγός, του Ευγενία Λιβανού, βρέθηκε νεκρή στο ιδιόκτητο νησί του στην Σπετσοπούλα. Παρ’ ότι βρέθηκαν ίχνη ξυλοδαρμού, οι αρχές αποφάνθηκαν ότι ο θάνατός της προκλήθηκε απο υπερβολική κατανάλωση βαρβιτουρικών. Ένα χρόνο αργότερα, έκανε και πέμπτο γάμο, καθώς παντρεύτηκε την αδελφή της Ευγενίας Λιβανού, Τίνα Λιβανού (πρώην σύζυγο του Αριστοτέλη Ωνάση), η οποία πέθανε το 1974.
Η συλλογή έργων τέχνης του, ήταν μια από τις σπουδαιότερες διεθνώς. Ανάμεσα στα έργα της συλλογής του, ξεχωρίζει μια πολύ ακριβή αυτοπροσωπογραφία του Πάμπλο Πικάσο (Yo, Picasso), του 1901, που ανήκει στην μπλε περιόδο του καλλιτέχνη. Άλλοι σημαντικοί πίνακες είναι κάποιοι του Βίνσεντ βαν Γκογκ, καθώς και ο πίνακας του Πωλ Γκωγκέν, Cavaliers sur la plage, του 1902. Την συλλογή συμπλήρωσε αργότερα ο γιος του Φίλιππος, με έργα όπως το Red Marilyn και το Green Car Crash (Green Burning Car I) του Άντι Γουόρχολ.
Απεβίωσε το 1996 και με τη διαθήκη του άφησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος».

 

2008: Έντουαρντ Λόρεντζ
Ο Έντουαρντ Λόρεντζ (Edward Lorenz) ήταν αμερικανός μετεωρολόγος, που ανέπτυξε τη «θεωρία του χάους» και εισήγαγε τον όρο «το σύνδρομο της πεταλούδας». Οι ανακαλύψεις του άνοιξαν το δρόμο σ’ ένα νέο πεδίο έρευνας με μεγάλο αντίκτυπο, όχι μόνο στα Μαθηματικά, αλλά και στη Βιολογία, στη Φυσική, ακόμη και στις Κοινωνικές Επιστήμες.
Γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1917 στο Γουέστ Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Σπούδασε μαθηματικά στο κολέγιο Ντάρμουθ του Νιου Χαμσάιρ και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως μετεωρολόγος στο Στρατό και μετά την αφυπηρέτησή του αποφάσισε να σπουδάσει Μετεωρολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). «Ως παιδί πάντα με ενδιέφερε να κάνω πράγματα με τους αριθμούς και με ενθουσίαζαν οι αλλαγές του καιρού», έγραψε στην αυτοβιογραφία του.
Τη δεκαετία του ’60, ως καθηγητής στο ΜΙΤ, μέσα από μετεωρολογικά μοντέλα που ανέπτυξε, ο Έντουαρντ Λόρεντζ υποστήριξε την άποψη ότι τα μικρά γεγονότα και οι αλλαγές σ’ ένα σύστημα όπως η ατμόσφαιρα, μπορούν να οδηγήσουν σε τεράστιες αλλαγές. Τεκμηρίωσε την άποψή του αυτή το 1972 στην περίφημη μελέτη του «Προβλεψιμότητα: Μπορεί η κίνηση των φτερών μιας πεταλούδας στη Βραζιλία, να προκαλέσει τυφώνα στο Τέξας;».
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Έντουαρντ Λόρεντς έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Καρτεσιανού σύμπαντος και άνοιξε το δρόμο σ’ αυτό που ορισμένοι αποκαλούν τρίτη επιστημονική επανάσταση στον 20ό αιώνα, μετά τις θεωρίες της σχετικότητας και της κβαντοφυσικής, καθώς απέδειξε ότι συγκεκριμένα ντετερμινιστικά συστήματα έχουν προβλέψιμα όρια. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Κιότο «για την καθοριστική επίδρασή του σ’ ένα ευρύ πεδίο της βασικής επιστήμης, που επέφερε τις πιο δραματικές αλλαγές στην άποψη της ανθρωπότητας για τη φύση από την εποχή του Νεύτωνα».
Ο Έντουαρντ Λόρεντζ ήταν δεινός πεζοπόρος και χιονοδρόμος μέχρι τα βαθιά γεράματά του και πάντα κοντά στην επιστήμη του. Ο σπουδαίος αυτός επιστήμονας έφυγε από τη ζωή στις 16 Απριλίου 2008, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

 

 

---

Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr