Σαν σήμερα, 22 Απρίλιος, στο Αγρίνιο και στον κόσμο

Γιορτάζουν

Νέαρχος, Νιάρχος, Νιάρχω.

Επέτειοι

Διεθνής Ημέρα της Μάνας Γης
Η Διεθνής Ημέρα της Μάνας Γης καθιερώθηκε το 2009, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (A/RES/63/278) και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Απριλίου. Η πρωτοβουλία ανήκε στον πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, και υποστηρίχθηκε αρχικά από 50 κράτη – μέλη του διεθνούς οργανισμού. Η απόφαση αναγνωρίζει ότι «η Γη και τα οικοσυστήματά της είναι το σπίτι μας» και ότι είναι αναγκαίο «ο άνθρωπος να προωθήσει την αρμονία με τη φύση και τη Γη».

Ημέρα της Γης
Η Ημέρα της Γης γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1970, στις 22 Απριλίου, με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για ένα καθαρό πλανήτη. Αμερικανικής εμπνεύσεως, καθιερώθηκε το 1970 στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον, ενός πολιτικού με περιβαλλοντικές ανησυχίες. Με τα χρόνια, η Μέρα της Γης ξεφεύγει από το αμερικάνικο πλαίσιο, όπου αποδεικνύεται αρκετά δημοφιλής, και εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.

 

Γεγονότα

Στο Αγρίνιο…

22 Απριλίου 1959
Κατά τη διάρκεια καταρακτώδους βροχής ένας κεραυνός έπεσε στο Δημοτικό Σχολείο του Δοκιμίου και κατέστρεψε εντελώς το γραφείο του διευθυντή. Θύματα δεν υπήρξαν, γιατί εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κανείς μέσα στο σχολείο. Επίσης την ίδια μέρα στην Μακρυνεία έπεσε μεγάλο χαλάζι, με καταστροφικά αποτελέσματα για όλες τις καλλιέργειες της περιοχής. (Ελευθερία 22/4/1959)

…και στον κόσμο

1500: O Πέδρο Καμπράλ ανακαλύπτει τη Βραζιλία
Ο πορτογάλος εξερευνητής Πέδρο Αδράλες Καμπράλ είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που φτάνει στη Βραζιλία και την ονομάζει «Γη του Αληθινού Σταυρού».

 

1827
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης τραυματίζεται από σφαίρα στο Φάληρο. Εκφράζονται υπόνοιες για δολοφονική απόπειρα από τους πολιτικούς αντιπάλους του.

 

1897: Η μάχη των Φαρσάλων (πίνακας του Γ. Ροϊλού)
Η Μάχη των Φαρσάλων. Οι ελληνικές δυνάμεις υπό τον Ταξίαρχο Σμολένσκη, παρά τις σφοδρές τουρκικές επιθέσεις, διατηρούν τις θέσεις τους. (Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897)

 

1915
Χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά χημικά όπλα στο πεδίο της μάχης. Στη Μάχη του Υπρ, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γερμανικές δυνάμεις εκτοξεύουν κυλίνδρους με αέρια χλωρίου, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 5.000 γάλλοι στρατιώτες.

 

1931: Μουσείο Μπενάκη
Εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μουσείο Μπενάκη, παρουσία του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και άλλων επισήμων.

 

1963
Συνέρχεται το ιδρυτικό συνέδριο της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας (ΕΦΕΕ) στο θέατρο Χατζηχρήστου στην Αθήνα. Πρώτος πρόεδρός της θα εκλεγεί στις 28 Απριλίου ο μετέπειτα δημοσιογράφος Γιάννης Τζανετάκος.

 

Γεννήσεις

1724: Ιμάνουελ Καντ
Ιδρυτής του κριτικού ιδεαλισμού («Η κριτική του καθαρού λόγου»). Γερμανός φιλόσοφος και επιστημολόγος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές και φιλοσόφους όλων των εποχών, και ο μεγαλύτερος της νεότερης εποχής. Στην ελληνική γλώσσα το όνομά του παλαιότερα αποδιδόταν ως Εμμανουήλ Κάντιος.

 

1937: Τζακ Νίκολσον
Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με 3 Βραβεία Όσκαρ από τις 12 φορές που προτάθηκε και 7 Χρυσές Σφαίρες.

 

1945: Ντεμέτριο Στράτος
Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός, πολυοργανίστας και μουσικός ερευνητής, συνιδρυτής και τραγουδιστής του ιταλικού progressive rock, jazz fusion μουσικού συγκροτήματος AreA – International POPular Group, γνωστότερων ως Area ή AreA(Αρέα).

 

Θάνατοι

1616: Μιγκέλ Ντε Θερβάντες
Ισπανός συγγραφέας, ο οποίος θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος συγγραφέας στην ισπανική γλώσσα και ο κατ’ εξοχήν μυθιστοριογράφος παγκοσμίως. Το έργο του ανήκει χρονικά στην «χρυσή εποχή» (περ. 1492-1648) της Ισπανίας, κατά την οποία παρατηρήθηκε εξαιρετική άνθηση στις τέχνες. Το διασημότερο μυθιστόρημά του, ο Δον Κιχώτης, συγκαταλέγεται στα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, μεταφρασμένο σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες και έχοντας υποβληθεί σε συστηματική ανάλυση και κριτικό σχολιασμό από τον 18ο αιώνα.
Ο Θερβάντες γεννήθηκε στο Αλκαλά ντε Ενάρες, περίπου 30 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μαδρίτης, τέταρτος από τα συνολικά επτά παιδιά της οικογένειάς του. Τα νεανικά του χρόνια, για τα οποία διαθέτουμε ελάχιστες πληροφορίες, χαρακτηρίστηκαν από τις πολυάριθμες μετακινήσεις της οικογένειας σε διαφορετικές ισπανικές πόλεις. Τα παλαιότερα λογοτεχνικά έργα του χρονολογούνται το 1568, ενώ το πρώτο μυθιστόρημα του, Γαλάτεια, εκδόθηκε το 1585. Από το 1570, και για αρκετά χρόνια, πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως επαγγελματίας στρατιώτης, λαμβάνοντας μέρος στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου ως υπαξιωματικός του πολεμικού πλοίου Μαρκέσα (Marquesa), στην πολιορκία της Κέρκυρας (1571), καθώς και στην εκστρατεία της Τύνιδας. Κατά την επιστροφή του στην Ισπανία, εργάστηκε στην Αυλή του Φιλίππου Β’ ως φοροεισπράκτορας, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εκδόθηκε ο πρώτος τόμος του Δον Κιχώτη (1605), έργο που τον καθιέρωσε στο λογοτεχνικό κόσμο. Το 1607 εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, όπου ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του λογοτεχνικού έργου του και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

 

1894: Κώστας Κρυστάλλης
Ο Κώστας Κρυστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου το 1868. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κρουστάλλης, ήταν έμπορος κτηνοτροφικών προϊόντων του Συράκου, με έδρα τα Ιωάννινα, σε όλη την Ήπειρο. Μητέρα του ήταν η Ιωάννα Ψαλλίδα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, ενώ ο ίδιος ήταν πρωτότοκος. Τα στοιχειώδη γράμματα τα μαθαίνει στο μεικτό δημοτικό σχολείο του χωριού του. Το 1880 γράφτηκε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων.Την ίδια χρονιά η μητέρα του πεθαίνει.Φοιτά στις τέσσερις τάξεις του Ελληνικού Σχολείου της Ζωσιμαίας και στην Α΄τάξη του Γυμνασίου, οπότε και έμεινε επανεξεταστέος, στα 1885. Διακόπτει και αυτό σχετίζεται μάλλον με την ασθενική του υγεία. Κατ΄άλλους βιογράφους του, ο πατέρας του τον χρησιμοποίησε υπάλληλο στο μαγαζί του. Το 1887 δημοσίευσε το ποίημα «Αι σκιαί του Άδου», που αναφερόταν σε επεισόδια της Επανάστασης του 1821. Εξαιτίας αυτού διώχθηκε από τις τουρκικές αρχές και κατέφυγε στην Αθήνα (Ιανουάριος 1889), ενώ τα τουρκικά δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην σε εικοσιπενταετή εξορία στη Βαγδάτη. Στην Αθήνα άλλαξε το οικογενειακό του όνομα σε Κρυστάλλης. Στην Αθήνα εργάστηκε αρχικά στο τυπογραφείο των εκδόσεων «Φέξη» και παράλληλα δημοσίευε ποιήματα. Το 1891 προσλήφθηκε ως συντάκτης στο περιοδικό «Εβδομάς» του Ιωάννη Δαμβέργη, αλλά η συνεργασία του έληξε τον ίδιο χρόνο εξαιτίας διαφωνιών με τη διεύθυνση του περιοδικού. Έπειτα διορίστηκε ως υπάλληλος στους σιδηροδρόμους της Πελοποννήσου. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής του είχαν αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση. Μετακόμισε στην Κέρκυρα, ελπίζοντας ότι εκεί θα βελτιωθεί η υγεία του, η οποία όμως επιδεινώθηκε και τελικά πέθανε στις 22 Απριλίου του 1894 στην Άρτα, όπου έμενε η αδερφή του.

 

1954: Ευγένιος Ευγενίδης
Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο του Έβρου, (επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) στις 22 Δεκεμβρίου 1882 και πέθανε στις 22 Απριλίου 1954 στο Βεβέ στην Ελβετία. Ήταν γιος του Αγαπίου Ευγενίδη, ανωτάτου δικαστικού (καδή) της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και της Χαρίκλειας Αφεντάκη.[2] Είχε επίσης και μια νεαρότερη αδελφή, την Μαριάνθη, σύζυγο Γεωργίου Σίμου.
Σπούδασε στη Ροβέρτειο Σχολή στη Κωνσταντινούπολη. Μετά το πέρας των σπουδών του, στη Κωνσταντινούπολη, άρχισε να επιδίδεται σε ναυτιλιακές εργασίες. Στα 20 του, βρήκε δουλειά σε μια Βρετανική ναυτιλιακή εταιρία, στην Doro’s Brothers και μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα προσλήφθηκε ως γενικός διευθυντής στο ναυτιλιακό πρακτορείο Reppen. Ο Ευγένιος Ευγενίδης διεύθυνε την σουηδική εταιρεία “Χομ Λάιν”, φθάνοντας κατά την τελευταία δεκαετία του βίου του να έχει αναπτύξει και να διευθύνει όλες τις σουηδικές ναυτιλιακές γραμμές στη Μεσόγειο αναλαμβάνοντας πλέον και ο ίδιος πλοιοκτήτης.
Διετέλεσε επίσης και γενικός Πρόξενος της Φινλανδίας, στην Κωνσταντινούπολη και μετέπειτα στην Ελλάδα.
Τον Δεκέμβριο του 1953 υπέγραψε σύμβαση με το ελληνικό Δημόσιο, μέσω της οποίας διέθεσε το υπερωκεάνειό του Ατλάντικ στη γραμμή Πειραιά-Νέα Υόρκη που προς τιμή της βασίλισσας μετονομάσθηκε σε Βασίλισσα Φρειδερίκη. Επίσης τότε εγκαινίασε νέα τακτική ναυτιλιακή γραμμή Πειραιά-Νότια Αμερική με πρώτο πλοίο το φορτηγό Αθήναι.
Πριν το θάνατό του ζήτησε από τον Βασιλέα Παύλο σε ποιο επιστημονικό τομέα θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικά για την δημιουργία ενός απόλυτα πρωτοποριακού πνευματικού ιδρύματος. Συνέπεια αυτού ήταν να έλθει σε επαφές με πολλούς σημαντικούς επιστήμονες της εποχής από τις οποίες επαφές, κατέληξε στη δημιουργία του γνωστού Ιδρύματος Ευγενίδου.
Όταν τον Απρίλιο του 1954, έφυγε από τη ζωή, ήταν ήδη καθιερωμένος διεθνώς ως μεγάλου κύρους επιχειρηματική φυσιογνωμία και, στην πατρίδα του, ως εθνικός ευεργέτης. Πέθανε στο Βεβέ της Ελβετίας, στις 22 Απριλίου του 1954, στη διάρκεια μιας δεξίωσης.
Για την αναγνώριση αυτή των υπηρεσιών του, τιμήθηκε από τον Βασιλέα Παύλο με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα.

 


Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr