Σαν σήμερα, 5 Απριλίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο

Επέτειος

Πανελλήνια Ημέρα Προσφύγων

Από το 1994 καθιερώθηκε η 5η Απριλίου ως Πανελλήνια Ημέρα των Προσφύγων. Η πρωτοβουλία ανήκε σε μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, στο Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων της Εκκλησίας της Ελλάδας, του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης και του Γραφείου της Αθήνας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ.
Για την Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία η ημέρα αυτή, εφόσον η προσφυγιά και οι εθνικές εκκαθαρίσεις αποτελούν τη βάση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Το 1922 ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες πρόσφυγες -όσοι επέζησαν από τις εθνικές εκκαθαρίσεις που πραγματοποίησε ο τούρκικος εθνικισμός- από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη ήρθαν πρόσφυγες στον ελεύθερο βαλκανικό νότο.
H Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες του κόσμου με τόσο μεγάλο ποσοστό προσφύγων και προσφυγογενών.

 

Γεγονότα

Στο Αγρίνιο…

5 Απριλίου 1929
Οι πρόσφυγες, ο Παπαστράτος και ο Παπαπέτρος
«Οι πρόσφυγες Αγρινίου», αναφέρει ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, της 5ης Απριλίου 1929, «αφού ξεκαθάρισαν τη διοίκηση της οργάνωσης τους από διάφορους κοτσαμπάσηδες, άρχισαν να κινούνται ομαδικά για την διεκδίκηση των ζητημάτων τους. Ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα που τους απασχολεί είναι η απαλλοτρίωση γηπέδων για την ανέγερση συνοικισμού, επειδή πάνω από 450 οικογένειες κατοικούν με βαρύ νοίκι σε ανθυγιεινά μπουντρούμια».
Στη συνέχεια το ρεπορτάζ αναφέρει ότι μετά την «ομαδική εξέγερση» τους και τις ενέργειες της επιτροπής που στάλθηκε στην Αθήνα κατάφεραν να αναγκάσουν την κυβέρνηση του Βενιζέλου «να διατάξει την αναγκαστική απαλλοτρίωση ενός γηπέδου που ανήκει στον «δισεκατομμυριούχο Παπαστράτο». Σύμφωνα με την εφημερίδα, όμως, αυτός κατάφερε και το κτήμα του να γλυτώσει και να φέρει τους πρόσφυγες αντιμέτωπους με τους ντόπιους. «Έτσι ο χθεσινός προμηθευτής του Κεμάλ (καθώς έγραψε σε αστική εφημερίδα ο αντιπολιτευόμενός του Παπαπέτρος) παρουσιάζεται με το τουπέ του δωρητή στους δημότες Αγρινίου και ζητάει την βοήθεια τους για το σταμάτημα της απαλλοτρίωσης του κτήματός του, ισχυριζόμενος – ότι το προόριζε για το Δήμο προς ανέγερση Γεωπονικών και επαγγελματικών σχολών!!! Ο ισχυρισμός αυτός είναι σαπουνόφουσκα. Πρώτον γιατί γίνεται δωρητής μετά την απαλλοτρίωση και δεύτερον, αν θέλει να εξυπηρετήσει τον Δήμον και πάλι μπορεί να το κάμει, γιατί οι πρόσφυγες από τα 100 στρέμματα που είναι το κτήμα του απαλλοτριώνουν μόνο τα 60».
Στη συνέχεια ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται σε μια συγκέντρωση αγρινιωτών φίλων του Παπαστράτου, οι οποίοι «επιτέθηκαν με μαχαίρια» εναντίον μερικών προσφύγων που βρισκόταν στο σημείο της συγκέντρωσης «και τους οποίους θα αιματοκυλούσαν, αν δεν επενέβαιναν ψύχραιμα οι συνειδητοί ντόπιοι». Η διοίκηση της Πανπροσφυγικής συνεννοήθηκε τότε με τη διοίκηση του Σωματείου των γηγενών αστέγων και κάλεσαν μεικτή συγκέντρωση η οποία κατέληξε στην απόφαση ότι οι πρόσφυγες θα παραιτηθούν από την διεκδίκηση «όταν ο Παπαστράτος αφήσει κατά μέρος το “προορίζει” και με συμβολαιογραφική πράξη παραχωρήσει στο Δήμο τα 100 στρέμματα με τα εκατομμύρια που υπόσχεται για την ανέγερση των σχολών».
Μετά από αυτά οι συγκεντρωμένοι φτωχοί, ντόπιοι και πρόσφυγες, αναφέρει ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ενώθηκαν και έφθασαν στο τηλεγραφείο, όπου απέστειλαν σχετικό ψήφισμα στην Κυβέρνηση.

…και τον κόσμο

1897
Κηρύσσεται ο καταστροφικός για την Ελλάδα πόλεμος με την Τουρκία.

 

1944
Οι Γερμανοί εκτελούν 270 κατοίκους της Κλεισούρας στην Καστοριάς ως αντίποινα για το φόνο δύο συμπατριωτών τους στρατιωτών.

 

1962: Νίκος Ζαχαριάδης
Ο καθαιρεθείς αρχηγός του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης ζητά να επιστρέψει στην Ελλάδα για να δικαστεί. Η αίτησή του δεν γίνεται δεκτή.

 

1979
Εκδηλώνεται η 2η Πετρελαϊκή Κρίση, με αφορμή την Ιρανική Επανάσταση.

 

1992: Ο Ανδρέας Παπανδρέου με στελέχη του ΠΑΣΟΚ λίγο μετά την ομιλία του στο Περιστέρι
Επαναληπτική ψηφοφορία διεξάγεται στην εκλογική περιφέρεια της Β’ Αθήνας, λόγω της έκπτωσης από το αξίωμα του Δημήτρη Τσοβόλα και της παραίτησης όλων των επιλαχόντων του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ. Την έδρα κατακτά ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης.

 

2007: Sea Diamond
Το ελληνικό κρουαζιερόπλοιο «Sea Diamond», με 1.153 επιβάτες και 390 μέλη του πληρώματος, εξωκείλει ανοικτά της Σαντορίνης. Η επιχείρηση διάσωσης είναι επιτυχημένη, ωστόσο δύο άνθρωποι αγνοούνται: ο 45χρονος γάλλος Ζαν-Κριστόφ Αλέν και η 16χρονη κόρη του Μοντ.

 

Γεννήσεις

1827: Τζόζεφ Λίστερ
Αγγλος χειρουργός, που έθεσε τις βάσεις για την αντισηπτική χειρουργική. (Θαν. 10/2/1912)
Ο Τζόζεφ Λίστερ (Joseph Lister, 1ος βαρόνος Lister, 5 Απριλίου 1827 – 10 Φεβρουαρίου 1912) ήταν Βρετανός χειρουργός, πρωτοπόρος της αντισηψίας στις χειρουργικές επεμβάσεις.
Ο Λίστερ προήγαγε την ιδέα των αποστειρωμένων χειρουργικών εργαλείων όταν εργαζόταν στο Βασιλικό Νοσοκομείο της Γλασκώβης. Εισήγαγε επιτυχημένα το «καρβολικό οξύ» (γνωστό σήμερα ως φαινόλη) ως μέσο αποστειρώσεως αυτών των εργαλείων και στον καθαρισμό των τραυμάτων.
Παρακινούμενος από τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του Λουί Παστέρ στη μικροβιολογία, ο Λίστερ κατόρθωσε να μειώσει έτσι τις μετεγχειρητικές μολύνσεις, καθιστώντας τις εγχειρήσεις ασφαλέστερες για τους ασθενείς, σε βαθμό που να αποκληθεί «πατέρας της νεότερης χειρουργικής».

 

1908: Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν
Ελληνικής καταγωγής αυστριακός διευθυντής ορχήστρας
Ο Κάραγιαν ήταν ο γιος οικογένειας ελληνικής καταγωγής από το Σάλτσμπουργκ. Ο προπάππος του, Γεώργιος Ιωάννης Καραγιάννης, γεννήθηκε στην Κοζάνη και έφυγε για τη Βιέννη το 1767, λόγω της τουρκοκρατίας, και τελικά κατέληξε στο Κέμνιτς του τότε Εκλεκτοράτου της Σαξωνίας. Ο γιος του Θεόδωρος εργάστηκε στη βιομηχανία υφασμάτων της Σαξωνίας και τιμήθηκε από τον Φρειδερίκο-Αύγουστο Α΄ την 1 Ιουνίου 1792 με την αποδοχή του στην τάξη των ευγενών. Aπό τότε υπάρχει το «von» στο όνομα της οικογενείας, το οποίο αργότερα έγινε Κάραγιαν.
Στις 11 Ιουλίου 1869, μετά την μετοίκησή του στην Αυστρία, ο Θεόδωρος φον Κάραγιαν πήρε και τον τίτλο του Ιππότη (Ritter), ο οποίος επίσης μεταδόθηκε κληρονομικώς. Οι παραδοσιακοί βιογράφοι απέδιδαν σλοβακική και σερβική καταγωγή ή απλώς σλαβική καταγωγή στη μητέρα του, ωστόσο, η μητέρα του, μέσω του παππού του ο οποίος γεννήθηκε στο Μοϊστράνα στο δουκάτο της Καρνιόλας (στην σημερινή Σλοβενία), ήταν Σλοβένα. Έτσι, ο Κάραγιαν συσχετιζόταν με τον αυστριακό συνθέτη σλοβενικής καταγωγής Χούγκο Βολφ. Οι γονείς του ήταν η Μάρτα φον Κάραγιαν και ο Ερνστ φον Κάραγιαν. Πιθανολογείται ότι ο Κάραγιαν ήξερε μερικά σλοβένικα.

 

1916: Γκρέγκορι Πεκ
Αμερικανός ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 5 Απριλίου του 1916 στη Λα Χόγια (La Jolla) της Καλιφόρνιας. Ήταν γιος φαρμακοποιού από το Σαν Ντιέγκο. Σε ηλικία μόλις 5 ετών χώρισαν οι γονείς του και ανατράφηκε από τους παππούδες του. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών συνέχισε στο Πανεπιστήμιο σπουδές στην Ιατρική τις οποίες και γρήγορα εγκατέλειψε για ν΄ αφιερωθεί στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1940.
Από το 1942 άρχισε τις εμφανίσεις του σε πολλές θεατρικές παραγωγές πριν ξεκινήσει τους κινηματογραφικούς ρόλους του σε ταινίες. Έτσι γρήγορα, αφενός το παράστημά του, 1.90 ύψος, αφετέρου η ευσυνειδησία του ως ηθοποιού στις ταινίες “Σπάστε τα δεσμά” (Days of Glory) του Ζ. Τουρνέ και “Τα Κλειδιά του Παραδείσου” (The Keys of Kingdom) του Τζ. Στολ, που γυρίστηκαν το 1944 τον καθιέρωσαν από τους πιο ελπιδοφόρους τότε ηθοποιούς για μια πολύ πλούσια καριέρα. Το 1962 κέρδισε Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Σκιές και Σιωπή (αγγλ.:To Kill a Mockingbird) κι ο Άτικους Φιντς o ήρωας που υποδύεται στην ταινία αυτή αποτελεί μέχρι και σήμερα σύμβολο τιμής και ακεραιότητας.
Πέθανε στις 12 Ιουνίου του 2003 στο Λος Άντζελες από καρδιακό επεισόδιο μετά από βρογχοπνευμονία που είχε υποστεί.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δωδέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

 

Θάνατοι

1997: Άλεν Γκίνσμπεργκ
Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς των μπητ, γνωστός κυρίως για τα ποιήματά του Ουρλιαχτό (Howl), Καντίς (Kaddish) και Αμερική (America).
Στην περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ συμμετείχε ενεργά στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις ενώ σε όλη τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και 1980 είχε γενικά έντονη πολιτική δράση, με συμμετοχή σε κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, κατά της κατοχής πυρηνικών όπλων ή για την προστασία του περιβάλλοντος.
Αποτέλεσε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων, ιδιότητα με την οποία προσπάθησε να προωθήσει το σύνολο της μπητ λογοτεχνίας, ενώ το 1986 έγινε επίτιμος καθηγητής φιλολογίας στο Brooklyn College. Το 1993 τιμήθηκε επίσης από τον υπουργό πολιτισμού της Γαλλίας Τζακ Λανγκ με το μετάλλιο Τεχνών και Γραμμάτων Chevalier des Arts et des Lettres. Πέθανε το 1997 στη Νέα Υόρκη.

 

2010: Σάβα Πέροβιτς
Σέρβος χειρουργός, πρωτοπόρος στην αλλαγή φύλου και τη μεγέθυνση του ανδρικού μορίου.

 

2013: Νίκος Παππάς
Ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και πολιτικός. Ως κυβερνήτης του αντιτορπιλικού Βέλος πρωτοστάτησε στο Κίνημα του Πολεμικού Ναυτικού κατά της Χούντας, το 1973.
Ο Νικόλαος Παππάς γεννήθηκε το 1930 στην Κύμη της Εύβοιας. Σπούδασε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, στη Σχολή Ναυτιλίας και Κατευθύνσεως του Βρετανικού Ναυτικού και τη Σχολή Πολέμου και Αμύνης του ΝΑΤΟ.
Στις 25 Μαΐου 1973 έγινε διεθνώς γνωστός, όταν για να εκδηλώσει την αντίθεσή του προς την απριλιανή δικτατορία οδήγησε το αντιτορπιλικό Βέλος, του οποίου ήταν κυβερνήτης, στην Ιταλία. Στη συνέχεια αποτάχθηκε από το Ναυτικό με απόφαση της δικτατορίας, η οποία του αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια.
Το 1974, μετά την πτώση της δικτατορίας, διετέλεσε διευθυντής Διοικήσεως του Ναυστάθμου Σαλαμίνας για ένα χρόνο. Το 1976 υπηρέτησε ως διευθυντής Πολεμικής Σχεδιάσεως του ΓΕΝ και Ακόλουθος Άμυνας στη Μεγάλη Βρετανία έως το 1979. Την περίοδο 1979-1980 ήταν διοικητής Ταχέων Σκαφών και από το 1980 έως το 1981 διοικητής αντιτορπιλικών και Υπαρχηγός Ναυτικού.
Το 1981 ανέλαβε τη Διοίκηση Ναυτικής Εκπαίδευσης και το 1982 επιλέχτηκε από την κυβέρνηση της «Αλλαγής» του Ανδρέα Παπανδρέου ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1986, οπότε αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Ναυάρχου.
Αργότερα αρνήθηκε πολλές φορές να αναμιχθεί στην πολιτική και να αναλάβει κυβερνητικά αξιώματα, γιατί, όπως έλεγε, δεν ήθελε «να λάβει κομματικά χαρακτηριστικά μια προσπάθεια που αποσκοπούσε μόνο στην επαναφορά της Δημοκρατίας για όλους τους Έλληνες». Εξαίρεση αποτέλεσε η συμμετοχή του ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ιωάννη Γρίβα (12 Οκτωβρίου – 23 Νοεμβρίου 1989) και στην επακολουθήσασα οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα (23 Νοεμβρίου 1989 – 11 Απριλίου 1990).

 

 

---

Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr