Το πρώτο τριήμερο του Φεστιβάλ Φωτογραφίας Αγρινίου «Photopolis» (Photos)

Με τα εγκαίνια τεσσάρων εκθέσεων φωτογραφίας, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, άνοιξε το Φεστιβάλ Φωτογραφίας «Photopolis», με τήρηση όλων των υγειονομικών πρωτοκόλλων που απαιτούνται λόγω του Covid19.

• Πολύς κόσμος γέμισε την μεγάλη αίθουσα του κτιρίου, αλλά και αρκετοί έμειναν στον προαύλιο χώρο, διότι λόγω του covid19, δεν επέτρεπε η χωρητικότητα της αίθουσας να παρευρίσκονται όλοι μέσα στην αίθουσα.

Ο Λεωνίδας Φραγκούλης, μέλος της «art8» έκανε την παρουσίαση του φεστιβάλ και τις προσφωνήσεις.

Στα εγκαίνια ήταν καλεσμένος ο Επιμελητής του MOMus – Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης κ. Ηρακλής ΠαπαΪωάννου, και επιμελητής μιας εκ των τεσσάρων εκθέσεων του Φεστιβάλ, της έκθεσης του Αβραάμ Παυλίδη «ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ». Ο κ. Παυλίδης ήταν επίσης καλεσμένος. 

 

Από πλευράς του δήμου στα εγκαίνια βρέθηκε η αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Μαρία Παπαγεωργίου. 

Στον σύντομο χαιρετισμό της η Αντιδήμαρχος, μεταξύ άλλων είπε:

«Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη κατ’ αρχήν που βρισκόμαστε πάλι όλοι μαζί. Είχα συνηθίσει με τις πολλές εκδηλώσεις που κάναμε στον δήμο Αγρινίου. Τώρα πέρασαν πάρα πολλοί μήνες και πραγματικά και συγκινούμαι και χαίρομαι πάρα πολύ που ξεκινούμε πάλι έσω δειλά, έστω υπό προϋποθέσεις. Λέμε πάντοτε ότι στους δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν διέξοδο στην τέχνη, ο πολιτισμός μας ενώνει και είναι μια σανίδα σωτηρίας, δυστυχώς όμως τώρα με την πανδημία το χάσαμε και αυτό το πλεονέκτημα. Σήμερα ξεκινάμε το Φεστιβάλ φωτογραφίας, εγκαινιάζονται οι 4 εκθέσεις και θα υπάρχει αυτό το πλούσιο πρόγραμμα που αναφέρθηκε από τον κ. Φραγκούλη. Τηρώντας όλους τους κανονισμούς τους υγειονομικούς θα φροντίσουμε όλοι να τα  παρακολουθήσουμε. Ο δήμος Αγρινίου σταθερά στηρίζει αυτές τις προσπάθειες και πως αλλιώς θα μπορούσε να κάνει όταν μιλάμε για την ομάδα αυτή, την «art8», άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν την τέχνη της φωτογραφίας, αλλά που γενικότερα προσπαθούν και προάγουν πάρα πολύ τον πολιτισμό στην πόλη μας… Θέλω να συγχαρώ όλους για την προσπάθεια που κάνουν και πραγματικά εύχομαι καλή επιτυχία και φέτος σε αυτό το υπέροχο φεστιβάλ!

Στη συνέχεια ο κ. Ηρακλής Παπαϊωάννου αναφερόμενος στο φεστιβάλ ανέφερε: 

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα παιδιά της ομάδας για την πολύ καλή δουλειά που κάνουν κάτω από δύσκολες συνθήκες φέτος και επειδή έχω ασχοληθεί και εγώ αρκετά χρόνια σε φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, είμαι σε θέση να γνωρίζω τις δυσκολίες που έστω και μία έκθεση πολλές φορές μπορεί να έχει. Είναι μια προσπάθεια που αξίζει και τη δική σας στήριξη και η παρουσία σας εδώ σημαίνει πολλά και της κυρίας αντιδημάρχου ευχόμαστε την επόμενη χρονιά να είναι καλύτερες οι προϋποθέσεις για εσάς, εννοώ για τον δήμο, για να μπορεί να συνεχιστεί ακόμη περισσότερο. Εμείς πάντως σαν Μουσείο Φωτογραφίας προσπαθούμε να αγκαλιάζουμε τις πρωτοβουλίες ομάδων στην ελληνική επικράτεια, για αυτό είμαστε εδώ σήμερα. 

Σε ότι αφορά τον Αβραάμ, θα μου επιτρέψετε τον ενικό γιατί γνωριζόμαστε περισσότερο από 20 χρόνια, δεν ξέρω αν ήταν σκοπιμότερο να σας μιλήσω επαγγελματικά, εντός εισαγωγικών, τεχνολογικά ή να σας αφηγηθώ μια ιστορία που από μόνη της θα έλεγε πολλά πράγματα. Γνωριστήκαμε πριν 20 χρόνια, τότε δεν είχε εκθέσει το έργο του αλλά ήδη είχε εργαστεί πολύ με αφοσίωση στην κατεύθυνση να φωτογραφίζει χώρους της ελληνικής παράδοσης σε όλη την Ελλάδα. Ακάματος ταξιδευτής, τότε και τώρα ακόμη, εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, σήμερα στην Τριχωνίδα και πάλι έμεινε έκπληκτος για άλλη μια φορά… 

Όλη αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από ένα προσωπικό βίωμα, το οποίο είναι μεγάλο μάθημα έχω την εντύπωση για όλους μας σε σχέση με το πώς δημιουργείται η τέχνη. Όταν ήταν μικρό παιδί μεγάλωσε σε ένα χωριό, στο οποίο ο πατέρας του διατηρούσε καφενείο και εκτός αυτού ήταν και φυτευτής καπνού…. Εξ αιτίας αυτής της ανάγκης της φύτευσης ταξίδευε στους γύρω νομούς σε διάφορα χωριά, όπου έκλεινε συμφωνίες με τους παραγωγούς και έπαιρνε πολύ συχνά μαζί του τον μικρό Αβραάμ σε αυτές τις αποστολές. Ετσι από πολύ μικρή ηλικία εκτέθηκε σε όλους αυτούς τους ιδιωτικούς χώρους στα καφενεία, τα εργαστήρια, τα σπίτια στα οποία γινόντουσαν οι συζητήσεις και νομίζω η επιστροφή η φωτογραφική πλέον σε αυτούς τους χώρους ήταν σε ένα μεγάλο βαθμό και ένας φόρος τιμής από την προσωπική του ζωή…..  Οταν γνωριστήκαμε εκτιμήσαμε πολύ τη δουλειά του στο Μουσείο Φωτογραφίας και αποφασίσαμε να κάνουμε μία έκθεση ατομική, πράγμα το οποίο δεν κάνουμε συχνά,  και αυτό έγινε το 2004. Νομίζω ότι αυτό ήταν και για τον ίδιο ένα σκαλοπάτι αρκετά σημαντικό αυτοσυνειδησία του λιγάκι σαν φωτογράφο. Η επόμενη μέρα περιελάμβανε μια περιοδεία πολύ μεγάλη του Αβραάμ στην ελληνική επικράτεια εκτός Αθήνας και πόλεων γενικά, όπου έκανε μια επισκόπηση πάλι αλλά αυτή τη φορά εγκαταλελειμμένων χωρίς ενοίκους μέσα…. Εξι χρόνια ακόμη προσπάθειας…. Επόμενη προσπάθεια να στραφεί σε χώρους που ήταν βιομηχανικοί και οι οποίοι είχαν εκδιώξει τον προηγούμενο κόσμο… σε αυτή τη νέα εποχή που βιώνουμε τώρα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, την εποχή της ταχύτητας, εργοστάσια, ξενοδοχεία προσθέσαμε στο μενού εκτός από τους χώρους βιομηχανικής παραγωγής και χώρους διάπλασης επίσης συμπεριφορών με τρόπο μαζικό, στρατόπεδα, ψυχιατρεία, νοσοκομεία. Ηταν μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά για τον Αβραάμ η οποία διήρκεσε άλλα 8 χρόνια. Περίπου 350 χώροι σε όλη την Ελλάδα, σε αρκετές περιπτώσει υπήρχαν μεγάλες δυσκολίες για να βρεθεί πρόσβαση και γενικότερα για να  επισκεφθεί αυτούς τους χώρους και να τους φωτογραφίσει. Σε άλλες περιπτώσεις υπήρχαν προβλήματα ασφαλείας σε κάποιους χώρους. Ολο αυτό οδήγησε στην έκθεση που έγινε με το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τραπέζης και την συνδρομή του Μουσείου Φωτογραφίας, τα ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ. Για μένα είναι μια πολύ σημαντική δουλειά για τον Αβραάμ, αυτή η οποία ολοκληρώνει και βαθαίνει αρκετά το βλέμμα του Αβραάμ στην έννοια του εσωτερικού χώρου, στην έννοια του κλειστού κόσμου, τον οποία μελετάει επηρεασμένος αρκετά από την ζωγραφική που ήταν η νεανική του μαθητεία από τον Γιάννη Τσαρούχη, τον οποίο είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και να συνομιλήσει μαζί του επανειλημμένως στο Αγιο Ορος…. Θεωρώ ότι ο Αβραάμ είναι μια ιδιαίτερη μοναδική φωνή στην ελληνική φωτογραφία και ίσως και εκτός ελληνικών συνόρων με κάποιο τρόπο και σε ένα βαθμό, μία συνεπής καλλιτεχνική φωνή χαμηλών τόνων, σε ότι αφορά την φυσική παρουσία, αρκετά πλούσιων τόνων σε ότι αφορά την καλλιτεχνική παρουσία». 

Ακολούθησε η βράβευση των τριών επιλεγμένων φωτογραφιών του πανελλαδικού διαγωνισμού που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του  2020 με θέμα: «Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα».

Παραβρέθηκαν και παρέλαβαν αυτοπροσώπως τα βραβεία τους η πρώτη Νικήτρια Μαριάμ Χοροζιάν από την Αθήνα, η Τρίτη νικήτρια Γιώτα Παναγή από τα Ιωάνννινα, ενώ  δεύτερος νικητής αναδείχθηκε ο Γιώργος Καμηλάκης από το Ηράκλειο Κρήτης.

 

Δεύτερη ημέρα Σάββατο 3 Οκτωβρίου

Την δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ ο κ. Ηρακλής Παπαϊωάννου είχε συζήτηση με φωτογράφους της φωτογραφική ομάδας του Αγρινίου «art8” αλλά και εκπροσώπους φωτογραφικών ομάδων από τα Ιωάννινα, την Κοζάνη, την Ναύπακτο.  Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την τέχνη της φωτογραφίας και απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις των ακροατών.

 

Τρίτη ημέρα Κυριακή 4 Οκτωβρίου

Η Μαρία Σπυροπούλου παρουσίασε το βιβλίο της «Vague stories».

Για το πώς ξεκίνησε η ιδέα του βιβλίου είπε η ίδια:

«Έχω μια τρομερή αγάπη για τη φωτογραφία, είμαι άρρωστη με αυτό το πράγμα. Οπότε μου αρκούσε όλα αυτά τα χρόνια να βγαίνω στους δρόμους, να περιπλανώμαι, να βρίσκομαι μπροστά σε αυτό το χάος και να νοιώθω αυτή την απέραντη ευτυχία να στέκομαι σε ένα σημείο και να μπορώ να αποφασίζω εγώ τι κόσμο θέλω να φτιάξω. Αυτό το έκανα για πάρα πολλά χρόνια, δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι θα κάνω αυτή τη δουλειά. Ανέβαζα στο facebook και ως εκεί. Δεν είχα σκεφθεί ποτέ ότι αυτή η δουλειά μπορεί να γίνει κάτι άλλο…. Ένας φίλος μου είπε κάποια στιγμή τι νόημα έχει να μου δείχνεις φωτογραφίες, είτε είναι καλές είτε  λιγότερο καλές, δεν έχει κανένα νόημα αυτό να το κάνεις κάθε ώρα και στιγμή. Άρχισα να σκέφτομαι ότι έχει δίκιο…. Άρχισα σοβαρά να σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να γίνει ένα βιβλίο. Μάζεψα λοιπόν την τελευταία δουλειά, αποφάσισα να κάνω ένα βιβλίο με έγχρωμες φωτογραφίες, γιατί διαπίστωσα ότι σε αυτές υπάρχει μια συνοχή…. Συμβουλεύτηκα το φίλο Λάμπρο Παπανικολάτο, ο οποίος είναι πολύ καλός στο editing, ήθελα να είναι σφιχτό το αποτέλεσμα, να μην πλατειάζει, να μην κουράζει, να μην επαναλαμβάνομαι, χωρίς να σημαίνει ότι θα μείνει κάτι έξω, ότι θα μείνει κάτι από την άποψή μου, σε σχέση με τη δουλειά μου….». 

 

Με την εκδήλωση αυτή ολοκληρώθηκε το πρώτο τριήμερο του φεστιβάλ.

Τις επόμενες ημέρες έχουν προγραμματισθεί οι ακόλουθες εκδηλώσεις:

Παρασκευή 9/10/2020 ώρα 20:00 Crossroads: Piano & voice Μικαέλλα Παπαχρυσάνθου

Σάββατο 10/10/2020 ώρα 20:00 Ο Στράτος Καλαφάτης παρουσιάζει το έργο του

Κυριακή 11/10/2020 ώρα 19:00 Portfolio reviews με την  Ευγενία Αραβαντινού

Οι εκθέσεις λειτουργούν καθημερινά 19:00 – 22:00 μέχρι και 14 Οκτωβρίου

Η Είσοδος είναι ΔΩΡΕΑΝ σε όλες τις εκδηλώσεις