«Αμφισβήτηση των αρχών της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας», του Ν. Καραγιάννη για τις εκλογές στη Γαλλία

«Οι εκλογές στη Γαλλία, αποτυπώνουν αντιπροσωπευτικά, την αμφισβήτηση των αρχών της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, από τις ακραίες ιδέες του εθνικισμού.

• Οι ακραίες αυτές ιδέες ευδοκιμούν περισσότερο σε περιόδους και σε χώρες, όπου τα κόμματα τα οποία ενστερνίζονται τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις κρίσεις που παράγονται. Ταυτόχρονα, η αποτυχία αυτή, τους στερεί την αξιοπιστία που χρειάζονται, ώστε να υποσχεθούν μια νέα προοπτική μεταρρύθμισης των δομών, που αναπαράγουν και εντείνουν αυτές τις κρίσεις .

Η επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης, η μεγαλύτερη συχνότητα των οικονομικών κρίσεων, η υπερχρέωση των κρατών και των πολιτών, η συγκέντρωση προκλητικών κερδών σε μια παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία, ο έλεγχος από την ίδια ολιγαρχία των προτύπων και της κουλτούρας που επικρατούν, οι συνεχώς αυξανόμενες ανισότητες, η αδυναμία διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, η αυξανόμενη ανεργία, το ετοιμόρροπο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, οδηγούν κατά περιόδους τους πολίτες στην θαλπωρή των ψευδαισθήσεων μιας αντισυστημικής και λαϊκιστικής ρητορικής.

Η ρητορική αυτή, επενδύει στην φθορά του πολιτικού συστήματος, επιτίθεται με σφοδρότητα στις εγχώριες και διεθνείς ελίτ και προβάλει τις υπερεθνικές ενώσεις, ως την κύρια αιτία μιας δήθεν χαμένης εθνικής αξιοπρέπειας και μεγαλείου.

Προσπαθεί να ενσωματώσει σε μια νέα υβριδική πολιτική ταυτότητα, πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες θεωρούν ότι είναι κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά «αόρατες».

Η φιλελεύθερη δημοκρατία λοιπόν και όσοι την υπηρετούν, οφείλουν να αποβάλλουν την αλαζονεία της «αυτονόητης» ανωτερότητας της και της a priori «αποδοχής» της.

Για να διατηρήσει και να διευρύνει την επικράτειά της, θα πρέπει να αναστοχαστεί την εξέλιξη της, επανακαθορίζοντας την σημερινή της ταυτότητα, όχι ως πανάκεια, αλλά ως μια νέα αφετηρία επαναπροσδιορισμού των δομών, που θέτουν υπό αμφισβήτηση ορισμένες από τις βασικές της αξίες.

Η Ευρωπαϊκή δεξιά και η σύγχρονη αριστερά, μέσα από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, ενστερνιζόμενες τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, διαμόρφωσαν δομικές συγκλήσεις και προσπάθησαν με επιτυχία να επιτύχουν υψηλούς δείκτες ευημερίας.

Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα όμως, έχουν δημιουργήσει την δική τους επικράτεια, ισχυρή, επεκτατική και ανεξέλεγκτη.

Μια επικράτεια, η οποία θέτει την συνολική κοινωνική ευημερία, υπό την αίρεση των δικών της επεκτατικών διαθέσεων.

Όσο λοιπόν η επικράτεια των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων μένει εκτός ελέγχου, τόσο η επικράτεια της φιλελεύθερης δημοκρατίας θα περιορίζεται από τις ιδέες του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και του αυταρχισμού».

Νίκος Καραγιάννης