Αναβίωσε και φέτος το έθιμο των Ιπποδρομιών στον Άγιο Γεώργιο Μεσολογγίου (Video

Αναβίωσε και φέτος το έθιμο των Ιπποδρομιών στην Κοινότητα Αγίου Γεωργίου του Δήμου Μεσολογγίου, αφού ξεπεράστηκαν οι δυσκολίες με το θέμα του οικοπέδου όπου διεξάγονται οι αγώνες.

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου προκειμένου να προσκυνήσει την Ιερή Εικόνα και στην συνέχεια να παρακολουθήσει τους αγώνες που διεξήχθησαν στον χώρο, όπου αποκτήθηκε και το τμήμα που βρισκόταν στο μέσον της διαδρομής. Ο Δήμαρχος Μεσολογγίου Κώστας Λύρος μετά από συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη έχε έρθει σε συμφωνία για την απόκτηση και αυτού του χώρου από τον Δήμο Μεσολογγίου. Έτσι πλέον κάθε χρόνο το έθιμο θα μπορεί να γίνεται απρόσκοπτα.

Και φέτος πολλά ήταν τα άλογα που συμμετείχαν στους αγώνες όλων των κατηγοριών. Τα άλογα που προκρίθηκαν αμείφθηκαν με ένα άνθινο στεφάνι, που αποτελεί το καλύτερο βραβείο καθώς έχει την ευλογία του Αγίου.

Το έθιμο των Ιπποδρομιών χάνεται στα βάθη των αιώνων, καθώς αν ανατρέξει κανείς στο παρελθόν φθάνει στον 4ο αιώνα π.Χ. που οι Ιπποδρομίες διεξάγονταν στην Αρχαία Καλυδώνα. Σύμφωνα με την παράδοση οι Ιπποδρομίες φαίνεται να είναι ένα αδιάκοπο και συνεχές πολιτισμικό –θρησκευτικό δρώμενο που πραγματοποιούνταν ακόμα και στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Όπως μαρτυρεί η προφορική παράδοση, ο Πασά για να τα έχει καλά με τους Έλληνες, τους επέτρεπε να τελούν τους εκκλησιασμούς τους και τις θρησκευτικές εορτές τους. Το μακραίωνο αυτό έθιμο το σεβάστηκαν οι Τούρκοι κατακτητές και με την πρόφαση ότι οι αγώνες δεν είναι θρησκευτική γιορτή, αλλά κοινή, συμμετείχαν κι αυτοί, με αποτέλεσμα στις ιπποδρομίες να υπάρχουν δύο ομάδες, μια των Χριστιανών και μια των Τούρκων. Πολλές φορές όμως το αποτέλεσμα ήταν δυσάρεστο για τους Τούρκους, διότι παρότι διέθεταν αραβικά και καλοταϊσμένα άλογα έχαναν από τα μικροκαμωμένα και αδύνατα άλογα των Ελλήνων που ήταν ταλαιπωρημένα από την δούλεψή τους στα χωράφια.

Η λαϊκή παράδοση υποστήριζε ότι το γεγονός αυτό ήταν ένα σημάδι από τον Αϊ Γιώργη, ότι το έθνος μπορούσε να διώξει τον τουρκικό ζυγό και να διεκδικήσει την ελευθερία του. Συμβολικά για τον λαό ο Αϊ Γιώργης ήταν ο προστάτης του υπόδουλου Έλληνα αλλά κι «ο οπλαρχηγός-άγιος» των επαναστατημένων αγωνιστών. Ενώ ο Δράκος έπαιρνε τη μορφή του Τούρκου κατακτητή.

Τα χρόνια που ακολουθήσαν την Απελευθέρωση, το έθιμο άρχισε και πάλι να αναβιώνει. Ανήμερα του Αϊ Γιωργιού μαζεύονταν οι κάτοικοι από όλη την γύρω περιοχή, έκαναν την Θεία Λειτουργία και η κάθε οικογένεια έφερνε και το άλογό της για να το ευλογήσει ο Παπάς προκειμένου να είναι γερό και να ανταπεξέλθει στις βαριές εργασίες στο χωράφι. Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, οι προσκυνητές με τα άλογα διαγωνιζόντουσαν μπροστά από το ξωκλήσι. Το έπαθλο του νικητή για την κάθε κατηγορία, δεν ήταν και δεν είναι χρήματα, αλλά ένα στεφάνι από λουλούδια που έχει την ευλογία του Αϊ Γιώργη και το οποίο φοράει ο Παπάς στο λαιμό του άλογου.