Όλα για όλα (και τα δικά μας… δικά τους)

Πριν από μερικά χρόνια, μια δεκαετία μόλις, μου είπαν ότι το έλλειμμα είναι στο 120% του ΑΠΕ και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να φορτωθώ τα μνημόνια.

• Η λαίλαπα ισοπέδωσε τα πάντα στη χώρα μου, την οποία ξεπούλησαν κανονικά για να πληρώσουμε, είπαν, τα χρέη, με το χρέος σήμερα, που δεν είμαστε πια σε μνημόνιο, να ξεπερνά το 200%.

Το τι καταφέραμε, με όλη αυτή τη δυστυχία, με τους χιλιάδες νέους να ψάχνουν για μια θέση στον ήλιο, σε χώρες που δεν βλέπουν ήλιο, με στρατιές ανέργων, με χιλιάδες λουκέτα, με κοινωνικά συσσίτια και  παντοπωλεία, με εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας (για να μην ξεχνάμε το κυριότερο), …δεν το ξέρω για να σας το πω.

Αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει, …εδώ είμαι.

Την ίδια στιγμή, πρέπει να χαίρομαι και να χειροκροτώ, επειδή, λέει, μας κάνουν τη χάρη να μας δανείζουν σήμερα.

Να κάνω κολοτούμπες, δηλαδή, απ’ τη χαρά μου, επειδή στην Ελλάδα, που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια, συνεχίζουμε να ζούμε με δανικά.

Έστω κι αν ο δανεισμός, είναι, λέει, φθηνός.

Κι αν είναι φθηνός ο δανεισμός του κράτους, ο δικός μου ο δανεισμός απ’ την Τράπεζα, που χρυσάφι την πλήρωσα κι αυτή, γιατί παραμένει …στο Θεό;

Πόσο είναι το επιτόκιο των καταθέσεων κύριοι (εδώ γελάμε ελεύθερα) κι πόσο το επιτόκιο του δανεισμού (εδώ μπορούμε να κλάψουμε, με μαύρο δάκρυ);

Κι αν αυτό δεν είναι κανονικότατη ληστεία, τι στα κομμάτια είναι;

Πληρώνουμε, λοιπόν, την Τράπεζα, για μας μας «δανείζει» και να έχει υποθηκευμένα ότι αυταπατόμαστε ότι είναι δικό μας: σπίτια, χωράφια, αυτοκίνητα.

Όλα για την Τράπεζα, λοιπόν.

Και άμα γουστάρει, κλείνει, ακόμη και σε συνθήκες covid κανένα μαγαζάκι (βλέπε Ματαράγκα – Βόνιτσα) …και να πάει ο κόσμος να πνιγεί.

Γιατί, …που θα πάει; Πάλι στην Τράπεζα θα συνωστισθεί…

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος