Κορώνες και γράμματα

Πολλές οι εμμονές, μία η προπαγάνδα

• Οι εμμονές και οι επιθετικές ιδεοληψίες, ως βασικά γνωρίσματα της της αγχώδους διαταραχής, αποτελούν μια ψυχοπαθολογική κατάσταση ιδεοψυχαναγκαστικού περιεχομένου, για την οποία καλόν είναι ο ασθενής να απευθύνεται σε κάποιον ειδικό.

Σε ότι μας αφορά, θα περιοριστούμε σε αυτό που και άλλοτε λάβαμε αφορμές να επισημάνουμε, ότι δηλαδή δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει ούτε την ανοησία ούτε την εμπάθεια. Ούτε και τις εμμονές.

Τουλάχιστον όχι όταν αυτές εκπορεύονται από σκοπιμότητες, οι οποίες, δυστυχώς για τους εμπνευστές τους, είναι τόσο έκδηλες πια, που όχι μόνο κανέναν δεν πείθουν, αλλά περιγράφουν με απόλυτη σαφήνεια τις διαστάσεις αυτής της εμπάθειας και δηλώνουν με εξίσου μεγάλη σαφήνεια τις προεκτάσεις αυτών των εμμονών.

Εμμονές και ιδεοληψίες, για τη διάδοση των οποίων ο ψυχαναγκασμός οδηγεί, φυσικά, στην προπαγάνδα.

Προπαγάνδα: η άμεση παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς.

Σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να επιστρατευτεί προκειμένου να προϊδεάσει θετικά ή αρνητικά σε σχέση με κάποια ιδεολογική θέση, αντί να παρουσιάσει την ίδια την θέση. Η προπαγάνδα διαφοροποιείται από την «κανονική» επικοινωνία, επειδή επιδιώκει να διαμορφώσει απόψεις με έμμεσες και συχνά δόλιες μεθόδους. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα συχνά μεταδίδεται με τέτοιον τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρά συναισθήματα και αυτό το κάνει κυρίως με το να υπονοεί παράλογες (μη ενορατικές) σχέσεις μεταξύ ιδεών.

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι ίσως η πιο απροκάλυπτη μέθοδος προπαγάνδας, αφού υπάρχουν πολλές άλλες μέθοδοι, λιγότερο φανερές και μάλιστα δόλιες. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να διαδίδεται έμμεσα. Μπορεί να μεταδίδεται ως εύλογη προκατάληψη εντός μιας φαινομενικά ισορροπημένης και δίκαιης δημόσιας συζήτησης ή επιχειρηματολογίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ακόμη καλύτερα σε συνδυασμό με την μέθοδο μετάδοσης ειδήσεων των μέσων μαζικής επικοινωνίας, με τον πλέον πρόσφορο τρόπο του «παίρνω μια αλήθεια και πάνω σ’ αυτή χτίζω χίλια ψέματα».