Μερικές φορές

Όχι πάντα. Και όχι απαραίτητα. Έρχονται, όμως, στιγμές στη ζωή σου που λες «οκ, μέχρι εδώ».

• Οι στιγμές του μη περεταίρω, δηλαδή. Του «δεν πάει άλλο». Του «φτάνει πια». Και αυτές, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, είναι οι πιο δυνατές στιγμές σου. Εκεί που λυγίζεις, εκεί που νοιώθεις ότι έχεις βυθιστεί σε τσιμέντο στερεοποιημένο και βήμα δεν μπορείς να κάνεις, εκεί που σκέφτεσαι ότι δεν υπάρχει ελπίδα.

Τότε είναι που ένα μαγικό χέρι έρχεται και σε σηκώνει ψηλά. Αν χάσεις αυτή τη στιγμή, έχεις χάσει τα πάντα.

Τα ότι είσαι ακόμη εδώ, σημαίνει ως όσες φορές βρέθηκες σε τέτοια θέση, είχες τα αποθέματα ψυχής να προχωρήσεις. Να σηκωθείς, να σταθείς όρθιος και να κάνεις το απαραίτητο βήμα.

Όπως και τις προηγούμενες φορές, λοιπόν, έτσι και τώρα, αν το πιστέψεις, εκείνο το μαγικό χέρι θα βρεθεί ξανά. Πιθανότατα απ’ του πουθενά και την ώρα που δεν το φαντάζεσαι. Θα βρεθεί, όμως.

Το θέμα είναι να καταλάβεις κάποια στιγμή ότι χρειάζεται ίσως να αλλάξεις βηματισμό και κατεύθυνση.

Όταν, για παράδειγμα, προσπαθείς να περάσεις πάνω από ένα τοίχο και δεν τα καταφέρνεις, θα φας τα μούτρα σου μια, δυο, τρεις, …δέκα φορές. Ε, αν συνεχίσεις να κάνεις το ίδιο, οι δέκα θα γίνουν εκατό και οι εκατό διακόσιες.

Δεν έχει νόημα. Πρέπει να βρεις άλλο τρόπο. Να πας από δίπλα, να φτιάξεις μια σκάλα…κάτι να κάνεις.

Είναι ανώφελο, να παλεύεις δεκαετίες κάτι, που ποτέ δεν πετυχαίνεις. Σε προσωπικό, επαγγελματικό, κοινωνικό, πολιτικό ακόμη επίπεδο. Και αυτοδιοικητικό, …για να καταλήξω κάπου.

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος