Μεσολόγγι: Το «βουνόπουλο» της Κλείσοβας

Μεσολόγγι: Το «βουνόπουλο» της Κλείσοβας

«Παλαιά που οι φωτογραφικές μηχανές, και πολύ περισσότερο τα κινητά τηλέφωνα ούτε στη φαντασία μπορούσαν να υπάρξουν, η απεικόνιση θέσεων και περιοχών καταχωρούνταν μόνο στη μνήμη των ανθρώπων.

Έτσι και ΄γω έχοντας καταχωρημένο στη απόμακρη μνήμη μου το μοναδικό βουνό που υψώνονταν μέσα στη λιμνοθάλασσα, έψαχνα την ευκαιρία για αναζήτησή του.

Το θυμόμουν από μικρό παιδί, εδώ και 60 και πλέον χρόνια, όταν παραθέριζα στις Αλυκές της Τουρλίδας στο σπίτι του διευθυντή τους Κώστα Πάικου.

Ήταν τότε που τα αυγουστιάτικα πρωινά επιβιβαζόμαστε μαζί με άλλους παραθεριστές σε μια γαϊτα που μας περίμενε πίσω από τη θερμάστρα «Μπακανδρέα» και ξεκινούσαμε για ψάρεμα με πετονιά στην περιοχή της πάλαι ποτέ «Μαύρης Αλυκής».

Βρίσκονταν στη νοτιοανατολική περιοχή της Κλείσοβας, κοντά στην «μπούκα» της θέσεως «Μπαμπακούλα», και η θέαση ενός καταπράσινου βουνού στην καρδιά της λιμνοθάλασσας εντυπωσίαζε τα παιδικά μου μάτια.

Αυτές τις ηλιόλουστες φθινοπωρινές ημέρες, εκμεταλλευόμενος την ομορφιά τους, χωρίς γαϊτα αλλά με το αυτοκίνητο πλέον, αφού η βιομηχανική πρόοδος του ΄71 αντικατέστησε τα πλεούμενα της Κλείσοβας, ξεκίνησα σε αναζήτηση του «Βουνόπουλου» ή κατά το Μεσολογγιτικότερο του «Β΄νόπλου», όπως ήταν και είναι η ονομασία του μοναδικού αυτού βουνού της λιμνοθάλασσας.

Και να που η «τρέλα» μου με αποζημίωσε αφού με έφερε σε απόσταση αναπνοής από αυτό δίδοντάς μου τη δυνατότητα να το φωτογραφίσω με το κινητό τηλέφωνο έτσι ώστε να το επαναφέρω στη μνήμη των παλιών μεσολογγιτών παράλληλα δε να το καταστήσω γνωστό στους νέους κατοίκους της μικρής, και κάποτε παραθαλάσσιας, Ιερής Πολιτείας».

Αλτάνιος Κλεισοβίτης