Η ολποκατοχή …στα σπίτια μας

Δεν είμαστε Αμερική και δεν έχουμε τα όσα «όμορφα» μπορεί να συμβαίνουν στη λεβεντογέννα Κρήτη. Είμαστε, όμως, ανάξιοι να κρατάμε όπλο και έχουμε βεβαρυμμένο παρελθόν.

• Καμία σημασία δεν έχει αν το όπλο είναι κυνηγετικό.

Όπλο είναι και πάλι. Και, για να μπω κατ’ ευθείαν στο θέμα μου, με τα κυνηγετικά όπλα γίνονται τα περισσότερα εγκλήματα στη χώρα μας.

Στη δική μας περιοχή, δε, έχουμε την άθλια πρωτιά σε κάποια από τα περισσότερο ειδεχθή. Και ένα παρόμοιο, πολλαπλό επίσης, θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει προχθές, με την 6απλή απόπειρα ανθρωποκτονίας!

Θα έβαζα το βιντεάκι με τον Μίμη Φωτόπουλο να αναφωνεί «…το δίκαννο», αλλά το θέμα δεν προσφέρεται για αστειάκια.

Έχει χυθεί πολύ αίμα.

Και η ελληνική πολιτεία εξακολουθεί να μοιράζει όπλα κυνηγετικά σε όποιον περάσει από μια τυπική διαδικασία στον οικείο σύλλογο και κάνει και μια βόλτα απ’ τον ψυχολόγο και την αστυνομία.

Όπου, βεβαίως, κανενός το μάτι δεν γυαλίζει, όταν ζητάει το χαρτάκι. Τι γίνεται, όμως, όταν φτάνει ο άλλος να αρπάζει το δίκαννο και, κυριολεκτικά πιά, όποιον πάρει ο χάρος;

Νομίζω, λοιπόν, ότι όλο το πλαίσιο εδώ είναι λάθος. Και καλά θα κάνει να αλλάξει. Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα.

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος