Ποτέ τον Καραγκιόζη…

Ρε, τι βάσανα έχει ο άνθρωπος;  Όχι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος γενικά… ως ζωντανός οργανισμός ένα πράγμα.

Υπάρχει σε αυτή τη χώρα ένας σοφός ο οποίος κάποτε είχε γράψει ένα μικρό βιβλιαράκι που το είχα φάρο και καθοδηγητή μου. Εκεί μέσα λοιπόν έγραφε ένα γνωμικό: «Απαγορεύεται, το απαγορεύεται». Δικό του δεν ήταν· ένα σύνθημα από το γαλλικό Μάη ήταν , αλλά για να το κάνει δικό του κόλλησε από πίσω άλλη μία φράση και το κατοχύρωσε:  «Απαγορεύεται, το απαγορεύεται. Το μόνο σωστό απαγορεύται». Το όνομα του; Νίκος Δήμου.

Αυτές τις μέρες λοιπόν στο μπλοκ που διατηρεί στο διαδίκτυο ο Νίκος Δήμου και μετά από όλα όσα γίνονται, αυτός ο σοφός άνθρωπος έγραψε: «Κάποτε πλημμυρίζαμε από ευχετήριες κάρτες. Τόσο, που για χρόνια τις χρησιμοποιούσαμε σαν διακόσμηση για το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο, που το ονομάζαμε ‘‘Καρτόδενδρο’’. Φέτος ήρθε μόνο μία! Από μακρινούς συγγενείς στην Αγγλία, που τηρούν πάντα το έθιμο».

Θα κλείσω αυτή τη μικρή αναφορά στις σοφίες που έγραψε ο Δήμουμε μια άλλη δική του σοφία… και «ο νοών νοείτω».

«Ο Έλληνας, όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη, αντικρίζει είτε τον Μεγαλέξαντρο, είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε (τουλάχιστον) τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζη…»