Αυτό που δεν συζητάμε πια

Για τα πεπραγμένα του, θα μιλήσει ο ίδιος. Και, σίγουρα, έχει πολλά να πει. Όχι μόνο να πει, αλλά και να δείξει!

• Αν δεν την κάνω την (ρητορική) ερώτηση, όμως, θα σκάσω: οχτακόσια χρόνια έχει η γέφυρα στον Αχελώο. Έπρεπε να έρθει ο Φαρμάκης για να πάνε να την συμμαζέψουν λίγο, που η σκουριά στα κάγκελα έβγαζε μάτι ή για να μπουν τα στηθαία στον άκρως επικίνδυνο επαρχιακό δρόμο Θέρμου – Κόνισκας;

Τόσο φοβερό ήταν πια; Τόσο δύσκολο;

Θα μου πείτε: «από αυτό κρίνεις εσύ;». Και θα απαντήσω: ναι…και από αυτό.

Να συζητήσουμε, ευχαρίστως, για τα πάντα. Έχω την άποψη όμως ότι οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Και τα μικρά πραγματάκια είναι αυτά που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας.

• Ως Αιτωλοακαρνάνας, είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι υπάρχει Περιφέρεια και για εμάς. Όχι μεροληπτικά, αλλά αυτό που μας αναλογεί. Και είναι σπουδαίο να βλέπεις ότι κάποιος νοιάζεται και για τούτο τον τόπο.

Χρόνια ολόκληρα μιλάγαμε για την ανάγκη διαμόρφωσης «περιφερειακής συνείδησης» και για ίση αντιμετώπιση, για να καταλήγει πάντα στο τέλος η συζήτηση στο… «να αλλάξουμε Περιφέρεια, …να φύγουμε απ’ την Πάτρα».

Ε, σήμερα δεν το λέμε. Και αυτό είναι, νομίζω, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Νεκτάριου Φαρμάκη, μόλις σε ένα χρόνο!

 

Media group «Agrinio 365» | Φώτης Μπερίκος