Σε τι βοηθάνε οι άναρθρες κραυγές;

Όταν πεθαίνει κόσμος και όταν το στοίχημα είναι να μη φτάσουμε σε «διαλογή ασθενών», χρειάζεται υπεύθυνη στάση απ’ όλους. Αυτό αφορά και την αντιπολίτευση.

• Την «αξιωματική», λεγόμενη, αντιπολίτευση, που δεν ξέρω τι ακριβώς αξιώνεται, αλλά, ειδικά το τελευταίο διάστημα μου δίνει συχνά την εντύπωση πως είναι σα να παραφυλάει καραούλι στη γωνία, μην τυχών γίνει καμία στραβή, να βγει να αρχίσει τις κωρονο-κορώνες.

Και είναι πολλά τα παραδείγματα. Στο σύνολό τους από άκομψα έως αισχρά. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που κάτι θέλησαν να πουν, δεν τους άφησαν, απομονώθηκε ίσως μισή φράση και υποχρεώθηκαν σε διευκρινιστικές ανακοινώσεις. Δίκαιο έχουν, κατά βάσιν, σωστές οι παρατηρήσεις και καλά κάνουν που μιλάνε.

Αναφέρομαι σε μια σειρά από υπερβολές στην κριτική, που μόνο καλόπιστη και εποικοδομητική δεν είναι συχνά. Και στη γενικότερη αίσθηση, σε αυτό που ως «κλίμα» βγάζει η αντιπολίτευση ..ή που εγώ εισπράττω, τουλάχιστον.

Και το λέω, διότι στη συζήτηση για το πόσα νοσοκομεία έφτιαξαν οι τιμητές και πόσες ΜΕΘ άνοιξαν, ….εεε, αντίλογος ουσίας δεν υπήρξε, γιατί δεν μπορούσε να υπάρξει. Οι αριθμοί δεν αλλάζουν.

Ούτε η ιστορία αλλάζει. Και ούτε ξεχνά κανείς.

Τα προβλήματα που σήμερα υπάρχουν, για παράδειγμα στα νοσοκομεία Αγρινίου – Μεσολογγίου, με τις ελλείψεις γιατρών και τα πανάκριβα μηχανήματα που σκουριάζουν σε κάποια υπόγεια, εξακολουθούν να υπάρχουν διότι….ούτε η πρώτη και η δεύτερη φορά Αριστερά τα έλυσε.

Ή κάνω λάθος;

…Δεν το νομίζω…

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος