Στα κουτουρού

Το’ πε και ο Αυλωνίτης! Ο οποίος αν ζούσε, …ούτε που ξέρω τι θα’ λεγε σήμερα!

Το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν πάμε καλά. Και το χειρότερο, ότι δεν εννοούμε να το καταλάβουμε.

Πήραμε το δρόμο (άγνωστο πως και γιατί) …και πάμε. Κι ανάθεμα κι αν ξέρουμε που πάμε.

Στα κουτουρού. Κι όπου μας βγάλει.

♦ (Αλήθεια, ….πόσα είναι τα «κουτουρού»; Και που ακριβώς βρίσκονται;) ♦

⇒ Αν ρωτήσει κανείς τον εαυτό του, ποιος πραγματικά είναι, τι θέλει, ποιους στόχους έχει βάλει στη ζωή του, πως ελπίζει να είναι σε πέντε χρόνια, …απάντηση δεν θα πάρει.

⇒ Αν ρωτήσει κανείς τον δήμαρχό του, ποιο είναι το όραμά του για την πόλη, τι πραγματικά επιδιώκει, πως την φαντάζεται μετά από δέκα χρόνια, …απάντηση δεν θα πάρει.

⇒ Αν ρωτήσει κανείς τον πρωθυπουργό του, τι στ’ αλήθεια πιστεύει και τι όχι, ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές του, ποιο είναι το μεγάλο του στοίχημα και τι ονειρεύεται για την Ελλάδα του μέλλοντος, …απάντηση δεν θα πάρει.

Πορευόμαστε, λοιπόν, χωρίς πυξίδα και χωρίς προορισμό.

Απλά περπατάμε. Με βήμα βαρύ και με μυαλό θολωμένο. Από συνήθεια όλα. Από συνήθεια και η στραβή περπατησιά μας.

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος