Τα συμπαθή μας τα γαϊδούρια

Είναι από τα πλέον συμπαθή, αλλά και τα πλέον αδικημένα ζωάκια στη χώρα μας.

• Όσα απέμειναν, δηλαδή, αφού, όταν εκμοντερνιστήκαμε και δεν τα χρειαζόμασταν πια, φροντίσαμε να τα καταστήσουμε «είδος υπό εξαφάνιση».

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν θέλουμε να προσβάλουμε κάποιον, τον λέμε «γαϊδούρι ξεσαμάρωτο».

Δηλαδή, …το σαμάρι κάνει τη διαφορά;  Και τι το κακό έχει το καημένο το γαϊδουράκι;

Εν πάση περιπτώσει, για τα άλλα γαϊδούρια ήθελα να πω δυο λόγια. Τα δίποδα.

Αυτά που παρκάρουν όπου βρουν, αυτά που πετάνε το πλαστικό με το freddo παρακαλώ ακόμη και απ’ το παράθυρο του εν κινήσει αυτοκινήτου (δίνοντας και το «καλό παράδειγμα» στο παιδάκι στο πίσω κάθισμα), αυτά που πετάνε τη μάσκα στο πεζοδρόμιο, αυτά που δεν έχουν μάθει ούτε το χέρι ούτε τον αγκώνα να βάζουν όταν φτερνίζονται μπροστά σου, αυτά που δεν ξέρουν τι είναι η διάβαση αναπήρων (ούτε και πεζών φυσικά), αυτά που νομίζουν ότι ο δρόμος τους ανήκει και πως μόνο αυτοί έχουν δικαίωμα να οδηγούν, αυτά που όλα τα ξέρουν, όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, κι αν ποτέ κάνεις το λάθος να πεις μισή κουβέντα έντιμα και καθαρά, το πιθανότερο είναι ότι θα βρεις το μπελά σου και το σιγουρότατο ότι την ταμπελίτσα θα σου την κολλήσουν, πάντα δημοκρατικά και προοδευτικά, αυτά που πετάνε τα σκουπίδια τους στον λάθος κάδο, κι όταν ευγενικά και με καλή πρόθεση τους το λες μπορεί και να σε δείρουν, αυτά που θα σε καβαλήσουν κανονικά στην ουρά έξω απ’ την τράπεζα, αυτά που ποτέ δεν θα καταλάβουν την έννοια και τη σημασία που έχει η ώρα κοινής ησυχίας, αυτά που θα σου βρωμίσουν τον τοίχο, αλλά και τα μνημεία της πόλης με τις ασχήμιες τους, …αυτά που σαν βάνδαλοι θα ισοπεδώσουν τα πάντα, για ν πουν με υφάκι μετά ότι «δεν υπάρχει κράτος» ή «τι κάνει ο δήμος»!

Τους ξέρετε, φαντάζομαι. Στο Αγρίνιο ζείτε κι εσείς…

 

Media group «Agrinio 365»  | Φώτης Μπερίκος