Το επετειακό λεύκωμα του Δη.Πε.Θε. Αγρινίου για τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του (Photos)

Σε μια καλαίσθητη επετειακή έκδοση, γεμάτη αναμνήσεις και θέατρο παρουσιάζεται το πρόγραμμα του Δη.Πε.Θε. Αγρινίου για την Θεατρική Περίοδο 2022 – 2023, μιας και φέτος κλείνουν 40 χρόνια από την ίδρυσή του, με τον τίτλο «40 χρόνια Δη.Πε.Θε. Αγρινίου: Ποίηση μέχρι τέλους».

Το 1983, το Δη.Πε.Θε. Αγρινίου ήταν ένα από τα πρώτα θέατρα που εντάχθηκαν στο θεσμό των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων της Ελλάδας, «στηρίζοντας το όραμα της Μελίνας Μερκούρη για επένδυση στον πολιτισμό και την καλλιτεχνική αποκέντρωση. Σήμερα, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το Δη.Πε.Θε. Αγρινίου συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στην πνευματική άνοιξη της περιφέρειας», αναφέρει ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δη.Πε.Θε., Δήμαρχος Αγρινίου κ. Γιώργος Παπαναστασίου στο προλογικό του σημείωμα.

Ο Δήμαρχος Αγρινίου επίσης αναφέρεται στις δύο επειτειακές εκδηλώσεις που θα πλαισιώσουν τη φετική εορταστική περίοδο, μια φωτογραφική έκθεση με πολύτιμες στιγμές της ιστορίας του Δημοτικού μας Θεάτρου και ένα ντοκιμαντέρ – αφιέρωμα στους ανθρώπους που το στήριξαν, με συνεντεύξεις και πλούσιο αρχειακό υλικό.

• Αναλυτικά, ο κ. Γιώργος Παπαναστασίου σημειώνει:

Το Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου σήκωσε αυλαία το 1981 με μια ιστορική απόφαση του αείμνηστου Δημάρχου Αγρινίου Στέλιου Τσιτσιμελή.

Δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στον πρωτοποριακό θεσμό των Δη.Πε.Θε στηρίζοντας το όραμα της Μελίνας Μερκούρη για επένδυση στον πολιτισμό και την καλλιτεχνική αποκέντρωση.

Σήμερα, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το Δη.Πε.Θε. Αγρινίου συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στην πνευματική άνοιξη της περιφέρειας.

Μια πορεία στο φως που μετρά 40 χρόνια δημιουργικής παρουσίας.

Εκατοντάδες παραστάσεις, χιλιάδες ηθοποιοί και ακούραστοι εργάτες του θεάτρου συνεχίζουν να δίνουν πνοή στη θεατρική σκηνή του Αγρινίου.

Το Δη.Πε.Θε. έγινε η ελπίδα για ερασιτέχνες καλλιτέχνες και ενσάρκωσε το όραμα για ένα ζωντανό και ανοιχτό θέατρο. Μέσα σε δύσκολες συγκυρίες υπηρέτησε τους καιρούς και αποθέωσε τη δημιουργία.

Και συνεχίζει να στηρίζεται στις αντοχές του καλλιτεχνικού κόσμου αναζητώντας συμπαράσταση για το μέλλον του θεσμού.

Επιλέξαμε να τιμήσουμε τη φωτεινή πορεία με δύο επετειακές εκδηλώσεις. Μια φωτογραφική έκθεση με πολύτιμες στιγμές της ιστορίας του και ένα ντοκιμαντέρ – αφιέρωμα στους ανθρώπους που στήριξαν το δημοτικό μας θέατρο με συνεντεύξεις και πλούσιο αρχειακό υλικό.

Ταυτόχρονα, ανανεώνουμε τη σχέση μας με την κοινωνία και υποδεχόμαστε το Ειδικό Σχολείο Αγρινίου και το Εργαστήρι Παναγία Ελεούσα, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτ/νιας και Λευκάδας, τη ΘΕΑTPóPolice, το Μουσικό Σχολείο Αγρινίου, τη Φοιτητική Θεατρική ομάδα Πανεπιστημιακών Τμημάτων Αγρινίου, τη θεατρική ομάδα «Αστροναύτες». Παράλληλα παρουσιάζουμε ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε μια χρονιά – ορόσημο για τα θεατρικό μας γίγνεσθαι.

Την θεατρική περίοδο 2022-2023 χειροκροτούμε όλους εκείνους που συνέβαλλαν στην άνθηση του θεάτρου μας, ασπάστηκαν το όραμα και έκαναν το θεατρικό σανίδι να αναπνεύσει. Το Δημοτικό Θέατρο υπήρξε διαχρονικά συνώνυμο της πρωτοπορίας και συγκριτικό πλεονέκτημα για το Αγρίνιο του πολιτισμού.

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δη.Πε.Θε. Αγρινίου κ. Νίκος Καραγέωργος, στο σημείωμά του, αναφέρεται σε όλους εκείνους που συνέβαλλαν στη 40χρονη δημιουργική παρουσία του Δημοτικού μας Θεάτρου.

• Αναλυτικά, ο κ. Νίκος Καραγέωργος σημειώνει:

Αναμνήσεις από ένα Θέατρο:

1981-83:

Κάθε Τρίτη να κατεβαίνουμε με τον Αλέξη μετά το σχολείο μέχρι το Δημαρχείο να δούμε στην αφίσα της Κινηματογραφικής Λέσχης ποια ταινία θα παίξει την Παρασκευή, η ζέστη και η ζεστασιά του εξώστη μαζί με τα πρώτα τσιγάρα έξω στα παράθυρά του, η φιγούρα του Μικέλλη να διασχίζει καθυστερημένα την αίθουσα, ο Ραμμόπουλος στο φουαγιέ, ο Δον Καμίλο και η τιμητική παράσταση στον Μίμη Φωτόπουλο -έπαιξε, μάλιστα και ο ίδιος μια σκηνή-, η Αντιγόνη του Ανούϊγ από ερασιτέχνες -σπουδαίο μάθημα-, ο Σμαραγδής στο ηλεκτρολογείο να μας μιλάει για την ταινία του για τον Παπαδιαμάντη, ο Χατζιδάκις σ’ ένα ρεσιτάλ στο πιάνο του θεάτρου, ένα μέλλον να έρχεται αόρατο και…

2015-18:

Η Δήλος, η Εκάβη, η Μπεμπεδέλη, οι πολύ πρωινές πρόβες στον Στράτο, το άλμα επί κοντώ του Βελτσίστα, ο Μήτσος να κουβαλάει στην πλάτη του φώτα, το θερινό θεατράκι του Λεωνίδα πίσω από τα σχολεία στο Πάρκο για τον Μποστ, το Τσιμεντένιο να ανοίγει τις πόρτες του, ο Δήμας και ο Τσάμπος -γνωριμία, ευλογία, φιλία-, το Μαμ της Κάτιας και η συγκίνηση χωρίς τέλος, ο Δημοσθένης του Αγαπητέ θεέ και τα νυχτερινά πέρα – δώθε στην Αθήνα, η Μπερνάντα στα 5 αρχαία θέατρα του νομού μαζί με τον ήχο της Δώρας στην έναρξη, ο Γεροντιδάκης παντού και πάντα μαζί, οι Άβολοι Ήρωες της Άσπας Καρακώστα -τι τιμή!-, το θέατρο της Στιγμής και οι Αγρινιώτες να μοιράζονται τις ιστορίες τους, το 5 η ώρα που χαράζει και η Γιούλη να μας διευθύνει με στην νύχτα…

2020-22:

Ο Γάκης μες στη σκόνη των αγαλμάτων του Καπράλου, η Κάτια μάνα του και συνεργάτης μοναδική, η Ίνα σκηνογράφος κι αδελφή, η Νανά καλοντυμένη να οργανώνει πρεμιέρες, η Λίβια δελτία τύπου και ο Κώστας να δίνει λύσεις οικονομικές, μετά η πρώτη καραντίνα, τα secret arts και η Κατερίνα να χορεύει πάνω στα κάγκελα της πύλης των Παπαστράτων με τη Λένα να φωτογραφίζει ασπρόμαυρα, η Μαριάννα να κερνάει ένα ποτήρι κρασί αργά το μεσημέρι μετά από πολύ δουλειά κι ο Θωμάς ένα τσιγάρο, μετά η καραντίνα η δεύτερη, η Σούζυ και η Σοφία να κάνουνε πρόβες κρυφά, ο Αντωνάκος με τον Σουρή του σ ένα βενζινάδικο, η Φαναριώτη στη δεξιά τσέπη του Χρήστου και του Βαλαώρα, η Ορφανού μόνιμη κάτοικος Αγρινίου κανονικά, η Δέσποινα στα προσφυγικά χωριά, μετά ένα βράδυ στην Περίστα με το Τάβλι, ένα απόγευμα στο Στράτο για μια ανάσα και στο τέλος ένα χάραμα στο Σιντριβάνι κοιτώντας ένα Αγρίνιο τάμα μαζί και ταμπού, ένα αναμμένο κε ράκι στα δίσεκτα του χρόνου.

Καλή συνέχεια Δη.Πε.Θε.

να τα χιλιάσεις….!