Άκριτα …κριτήρια

Αν κάποιος είναι υπερήλικας, άπορος και ανήμπορος, δικαιούται να ελπίζει στην όποια πρόνοια παρέχει το κράτος.

  • Σωστά και όμορφα. Όσο και αναγκαία.

Θα πάει, για παράδειγμα, το «βοήθεια στο σπίτι», που τόσο σημαντικό έργο προσφέρει, να του δώσει τα φάρμακα, να του μετρήσει την πίεση, να τον συνδράμει σε ότι χρειαστεί, …να του κάνει και λίγο παρέα, που είναι ίσως το σημαντικότερο όλων.

Αν τώρα δηλώνει εισόδημα (μαζί με τον/την σύζυγο) άνω των πέντε χιλιάδων, αν δηλαδή παίρνει μια σύνταξη πείνας, ….δεν δικαιούται.

Διότι, κατά την αντίληψη του κράτους, είναι πολλά, μάλλον, τα λεφτά, οπότε, …ας τα βγάλει πέρα μόνος του.

Προσέξτε: γνωρίζω προσωπικά περίπτωση ηλικιωμένου ζευγαριού, 89 και 80 ετών, ανήμποροι και οι δύο, σε αντικριστά κρεβάτια, απ’ τα οποία ο ένας μόνο μπορεί με κόπο μεγάλο και με δυσκολία να σηκωθεί, με τα παιδιά τους να ζουν μακριά, με σοβαρά προβλήματα υγείας και με δυο φτωχοσυντάξεις.

Ε, αυτοί, δεν δικαιούνται.

Δεν είναι άνθρωποι αυτοί….

 

«Agrinio 365» Media Group | Φώτης Μπερίκος