Ενδιαφέρον ρεπερτόριο μακριά από τη ρουτίνα

Η χαρά με τον κύκλο «Curtis on tour», που πραγματοποιείται στο αμφιθέατρο Κότσεν της Γενναδείου Βιβλιοθήκης κάθε τέλη Σεπτεμβρίου, είναι ότι ακούει κανείς ενδιαφέρον ρεπερτόριο από εξαιρετικούς νέους μουσικούς, στους οποίους η λέξη ρουτίνα μοιάζει άγνωστη. Αντίθετα, φαίνεται να χαίρονται να μοιράζονται με το κοινό τους τον πλούσιο κόσμο που έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν.

• Αυτή ήταν σίγουρα η αίσθηση στις φετινές έκτες «Νύχτες κλασικής μουσικής», κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς για βιολί και τσέλο. Στις 23 Σεπτεμβρίου, δύο θαυμάσιοι μουσικοί, ο βιολονίστας Γιόζεφ Σπάτσεκ και ο τσελίστας Τιμόθεος Πέτριν έπαιξαν έργα Μαρτινού, Ξενάκη και Κόνταϊ, καθώς επίσης τη «Σαραμπάντα με παραλλαγές» του Χάλβορσεν πάνω σε ένα θέμα του Χέντελ. Βραδιές για τα δύο αυτά έγχορδα σπανίζουν στην αθηναϊκή μουσική ζωή, πολύ περισσότερο βραδιές στις οποίες μπορεί να ακούσει κανείς το δεύτερο «Ντουέτο» του Μαρτινού και το έβδομο του Κόνταϊ, δύο συναρπαστικά έργα του 20ού αιώνα με εξαιρετική γραφή και για τα δύο όργανα. Εξίσου σπάνια ακούγεται η νεανική «Διπλή ζυγιά» του Ξενάκη, με αναφορές στην παραδοσιακή μουσική. Σπάτσεκ και Πέτριν συνεργάστηκαν στενά, απέδωσαν με νεύρο και ένταση τα ζωηρά μέρη, ενώ βρήκαν σημεία επαφής και με τα λυρικά, αποδίδοντας ακόμη και τη φευγαλέα νοσταλγική διάθεση στο αντάτζιο του Μαρτινού.

Ο κύκλος συναυλιών ξεκίνησε στις 21 Σεπτεμβρίου με ένα ρεσιτάλ πιάνου του Κινεζο-Αμερικανού Τζορτζ Σιαογιουάν Φου. Με εξαιρετική τεχνική και ανάλογη δεξιοτεχνική άνεση, άνοιξε το πρόγραμμά του με την Πέμπτη και πιο δημοφιλή από τις εννέα «Σπουδές – πίνακες» του έργου 39 του Ραχμάνινοφ, εξωστρεφή, σχεδόν θεατρική στο τρόπο με τον οποίο εναλλάσσει έντονα σκοτεινά συναισθήματα πάθους και απόγνωσης. Ακολούθησαν έργα Γάλλων συνθετών του 20ού αιώνα, πρώτα το «Ποιμενικό» της Ταγεφέρ, στη συνέχεια το «Παιχνίδι των αντιθέσεων», τελευταίο από τα τρία «Πρελούδια» του Ντιτιγέ, και τέλος δύο κομμάτια από τη συλλογή «Καθρέπτες» του Ραβέλ, τα «Θλιμμένα πουλιά» και η «Βάρκα στον ωκεανό».

Η τεχνική σιγουριά επέτρεψε στον πιανίστα να αποδώσει με μεγάλη καθαρότητα έργα, που παρά το διαφορετικό εκφραστικό ύφος κάθε συνθέτη στοχεύουν και στις τρεις περιπτώσεις στη δημιουργία συγκεκριμένης ατμόσφαιρας και εντυπώσεων.

Διαφορετικός είναι ο στόχος στην εκτενή Σονάτα σε σι ύφεση μείζονα D.960 του Σούμπερτ. Σε αυτό, ένα από τα συγκλονιστικότερα έργα της φιλολογίας του πιάνου, το συναισθηματικό φορτίο είναι πρόδηλο: φανερώνεται σε κάθε μουσική φράση, σε κάθε συγχορδία. Μία τρίλια δεν είναι μία τρίλια – δεν είναι στοιχείο τεχνικής αλλά εργαλείο έκφρασης συναισθημάτων. Και η έκφραση αυτή προϋποθέτει την εξοικείωση με τη γλώσσα και τον πολιτισμό που γέννησε τη συγκεκριμένη μουσική, όπως επίσης προσωπικά βιώματα μέσα από τα οποία μπορούν να γεννηθούν παρόμοιες διατυπώσεις.

Ο Φου ανέφερε ότι γνώρισε τη συγκεκριμένη μουσική μέσα στην πανδημία, απομονωμένος, βιώνοντας έντονα το συναίσθημα της μοναξιάς. Είναι σίγουρα η σωστή αφετηρία προσέγγισης και διευκόλυνε την τεχνική του να μετουσιώσει σε μουσική όσα αισθάνθηκε.

kathimerini.gr