Ευτυχία Μητρίτσα: Οι άγγελοι πεθαίνουν προδομένοι

Η Ευτυχία Μητρίτσα, μας συστήνει ένα ακόμη νέο της τραγούδι με τίτλο ” Οι άγγελοι πεθαίνουν προδομένοι”.

• Το τραγούδι αποτελεί μια από τις τρεις συμμετοχές της ως ερμηνεύτριας στον πρόσφατο δίσκο του συνθέτη Γιώργου Καγιαλίκου (με τον οποίο έχουν συναντηθεί ξανά δισκογραφικά) και του στιχουργού Ηλία Μάστορη, με τίτλο “Αυλαία”, που κυκλοφορεί σε ψηφιακή μορφή και σύντομα και σε cd από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Το τραγούδι παρουσιάζει μια ανατρεπτική όψη της αγάπης, κόντρα στην πλειονότητα των τραγουδιών, καθώς δε μιλά για ιδανικούς ή ανεκπλήρωτους έρωτες, ούτε για αντισυμβατικές σχέσεις, απρόσμενους και ολέθριους χωρισμούς.

Αντίθετα, σε αυτό το τραγούδι-ρόλο, η Ευτυχία εκφράζει τον διακαή πόθο μιας γυναίκας να απαλλαγεί από μία ερωτική σχέση που η ίδια έχει προδώσει από καιρό, αναγνωρίζοντας τη μονομερή δοτικότητα του συντρόφου, η οποία όμως δεν στέκεται αρκετή για να  κρατήσει ζωντανό το ερωτικό αυτό “δέσιμο”.

Το παράδοξο είναι ότι η ηρωίδα καταφέρνει παρά τα σκληρά της λόγια να περάσει από τη θέση του θύτη στη θέση του θύματος κι αυτό οφείλεται τόσο στην τολμηρή, ειλικρινή, σχεδόν ωμή περιγραφή της αδιέξοδης συναισθηματικής κατάστασης που βιώνει εντός της σχέσης, όσο και στην εκπληκτική ερμηνεία του τραγουδιού από την καλλιτέχνη, που οδηγεί αβίαστα τον ακροατή να νιώσει κατανόηση, ακόμη και να έρθει σε σύμπνοια με την εσωτερική ανάγκη της ηρωίδας.

Το τραγούδι αποκτά εικόνα μέσα από ένα συνεχές μονοπλάνο που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Σπανός, φωτίζοντας ιδανικά το αίσθημα της ερμηνεύτριας.

Η ενορχήστρωση έγινε από τον Κώστα Παρίσση που έντυσε μουσικά τη δυναμική αυτή μπαλάντα, όπως και όλο το album των δημιουργών, Γιώργου Καγιαλίκου και Ηλία Μάστορη.

Έπαιξαν οι μουσικοί:

Κώστας Παρίσσης| Κιθάρες

Μάριος Ιβάν Παπούλιας| Βιολί

Γιώργος Καγιαλίκος| Πιάνο

Θανάσης Σοφράς| Κοντραμπάσο

Φοίβος  Άνθης | Τύμπανα

Ενορχήστρωση: Κώστας Παρίσσης

Ηχοληψία, μίξη, mastering: Κώστας Παρίσσης, Studio Praxis

---

“Οι άγγελοι πεθαίνουν προδομένοι”

Εγώ του αγγέλου μου δεν του ‘δωσα νερό

και από καιρό του ‘χω τα μάτια φιλημένα

και τον ταίζω συνεχώς με αλμυρό

ψωμί που ζύμωσα με μάτια δακρυσμένα.

Και αν με σκεπάζει μην κρυώσω και βραχώ

ποτέ δε ζήτησα στοργή για να μου δώσει

πάντα τον κέρναγα φιλί φαρμακερό

να καταφέρω μια φορά να με προδώσει.

 

Αν τον καρφώσω στο λαιμό θα λυτρωθώ

θα ξεκλειδώσω μια λαχτάρα στοιχειωμένη

δεν τον αγάπησα και πρέπει να του πω

κάτι που θα ‘πρεπε να ξέρει από καιρό

πως πάντα οι άγγελοι πεθαίνουν προδομένοι.

Εγώ του αγγέλου μου του χάριζα φιλιά

μα ήταν όλα με το ψέμα μπολιασμένα

και όσο του χάιδευα τα όμορφα μαλλιά

τόσο ντρεπόμουν του μυαλού τα διχασμένα.