Ο Δημ. Κωνσταντόπουλος για την Κύρωση της Συμφωνίας για τις 161 Κυκλαδικές Αρχαιότητες (Video)

Βασικά σημεία Ομιλίας Δημήτρη Κωνσταντόπουλου Εισηγητή Κινήματος Αλλαγής, επί του Νομοσχεδίου για την Κύρωση της Συμφωνίας για τις 161 Κυκλαδικές Αρχαιότητες «Επιστροφή Αρχαιοτήτων κατά παρέκκλιση του Αρχαιολογικού Νόμου».

• «Πρώτη μέρα της εξεταστικής Επιτροπής για τις υποκλοπές. Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται κατ’ ουσίαν τον κοινοβουλευτικό έλεγχο μέχρι και σήμερα, επικαλούμενη λόγους απορρήτου! Σε μια τόσο κρίσιμη, δηλαδή, υπόθεση για τη Δημοκρατία μας, η Κυβέρνηση αποφάσισε μόνη της για τον εαυτό της το ανέλεγκτο της δράσης της. Μην προσπαθείτε να δημιουργήσετε εσφαλμένες εντυπώσεις με στρεβλά νομικά επιχειρήματα. Ρίξτε άμεσα φως σε αυτή την υπόθεση.

Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, είναι εθνικό μας καθήκον. Απέναντι στην πατρίδα, στην ιστορία, στους πολίτες και τις μελλοντικές γενιές. Οι Κυκλαδικές αρχαιότητες επιβάλλεται να γυρίσουν στην Ελλάδα, να επαναπατριστούν.

Το Υπουργείο, εισάγει με το νομοσχέδιο μια καινοφανή διαδικασία. Επιλέγει να μη διεκδικήσει δικαστικά τις αρχαιότητες, αλλά να τις λάβει με μια ιδιότυπη σύμβαση. Για τη διαδικασία αυτή, δεν υπήρξε καμία ενημέρωση των Υπηρεσιών του Υπουργείου και καμία διαβούλευση. Σηματοδοτεί η Σύμβαση αυτή μια νέα οπτική του Υπουργείου, απέναντι στον επαναπατρισμό ελληνικών αρχαιοτήτων; Συνδέεται η Συμφωνία και με άλλες αρχαιότητες και ιδίως με τη Διεκδίκηση των γλυπτών του Παρθενώνα; Γιατί δεν υπήρξε διαβούλευση με τα κόμματα και τους φορείς;

Είναι προφανές το τι εξασφαλίζει ο κ. Στερν. Το ελληνικό κράτος του αναγνωρίζει με νόμο την κατοχή των αρχαιοτήτων και εγκρίνει τον όρο του για έκθεση της συλλογής για 50 χρόνια στο ΜΕΤ. Γιατί όμως δεν ενεργοποιήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες; Αναζήτησε το Υπουργείο ευθύνες και νομιμοποιητικά του έγγραφα;

Το Υπουργείο Πολιτισμού συνήψε τη Σύμβαση με βάση τους όρους που διατυπώθηκαν στη Σύμβαση Εισφοράς της Συλλογής που συνήφθη μεταξύ Στερν και Ινστιτούτου Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Μια Σύμβαση στην οποία εφαρμοστέο είναι το δίκαιο της Νέας Υόρκης. Ταυτόχρονα, οι όροι της σύμβασης δεν προσδίδουν συμβατική ανωτερότητα στο Ελληνικό Κράτος. Το Ελληνικό Δημόσιο, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα που άπτεται της ιστορίας και του πολιτισμού μας, συμβάλλεται σε αυτήν ως απλό μέρος.

Οι ελληνικές αρχαιότητες πρέπει να επιστρέψουν στη γενέθλια γη τους. Να κοσμήσουν τα μουσεία μας, να αποτελέσουν κτήμα του ελληνικού λαού. Και τούτο μπορεί να επιτευχθεί, μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος και μέσα από Συμφωνίες της χώρας μας. Συμφωνίες που προστατεύουν την πολιτιστική μας κληρονομιά και το δημόσιο συμφέρον».