Οι ιατροί του Χειρουργικού τμήματος του Γ.Ν. Μεσολογγίου για τα Νοσοκομεία του Νομού

Η αυτοκρατορία των «εντέλλεσθε», το τεράστιο δημόσιο χρέος και οι πρόσφατες δεσμεύσεις της Ελλάδας για ακόμη πιο αυστηρές δημοσιονομικές δεσμεύσεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια θετικών εξελίξεων, ούτε συναισθημάτων αισιοδοξίας για το ΕΣΥ.

• Δύο νοσοκομεία, απολύτως απαραίτητα για την παροχή υπηρεσιών δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας στον μεγαλύτερο σε έκταση νομό της Ελλάδας, είναι βαριά τραυματισμένα. Το καθένα με δεκανίκια και υπερπροσπάθεια από το ιατρικό/νοσηλευτικό και λοιπό υποστηρικτικό προσωπικό, προσπαθεί να επιτελέσει το έργο του. Μέχρι τώρα, με χίλια προβλήματα, συμβιβασμούς και εθελοντική προσφορά μπορούσαν να ανταπεξέλθουν ως ένα βαθμό. Όμως, δυστυχώς, έφτασε η στιγμή του «καννιβαλισμού», των απανωτών εντέλλεσθε που για να πραγματοποιηθούν θα πρέπει ενδεχομένως να κλείσουν τμήματα του «μικρότερου» νοσοκομείου. Δεν αισιοδοξούμε καθόλου για πιθανή οριστική λύση των προβλημάτων λειτουργίας των χειρουργικών και αναισθησιολογικών τμημάτων  των δύο νοσοκομείων.

Πρόσφατα διαβάσαμε όλοι μας πως η δημοσιονομική προσαρμογή την επόμενη τετραετία θα είναι τεράστια και θα απαιτήσει μεγάλες θυσίες (έτσι ερμηνεύεται και αυτό που μάθαμε τελευταία ότι για την έγκριση μιας θέσης στο ΕΣΥ απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του υπουργείου εσωτερικών). Που σημαίνει ότι οι κινήσεις που θα μπορούσαν να επαναφέρουν σε βιώσιμη κατάσταση το ΕΣΥ, όπως μαζικές προσλήψεις 5000-6000 γιατρών, αύξηση των αποδοχών στα επίπεδα ΕΕ κ.λ.π, απλά ΔΕΝ πρόκειται να συμβούν και τα νοσοκομεία θα συνεχίσουν να πορεύονται με αυτή τη στελέχωση που διαθέτουν και αν είμαστε «τυχεροί» με την πρόσληψη κάποιων μετρημένων θέσεων γιατρών και λοιπού προσωπικού.

Το χειρουργικό τμήμα του νοσοκομείου Μεσολογγίου θα συνεχίσει να λειτουργεί με τον τρόπο που γνωρίζει όλα αυτά τα 22+ χρόνια, με βασικό πυλώνα την άριστη συνεργασία μεταξύ των συναδέλφων και την απόλυτη αλληλοκάλυψη όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες (ακόμη και οικειοθελώς, εκτός ωραρίου εργασίας). Εκείνο όμως που απαιτούμε είναι η εργασιακή μας ειρήνη, εκείνο που επιδιώκουμε είναι να παραμείνουν τουλάχιστον δύο συνάδελφοι αναισθησιολόγοι στο νοσοκομείο και εκείνο που ζητούμε είναι η αρωγή στο πρόγραμμα εφημεριών από συναδέλφους γενικούς γιατρούς που εργάζονται σε κοντινά Κέντρα Υγείας.

Οι ιατροί του Χειρουργικού τμήματος του Νοσοκομείου Μεσολογγίου