Π. Καρακώστα στο AgrinioTimes.gr: «Πιστεύω στην ομαδική συνεργασία και στην στοχοπροσήλωση»

Πασιούλα Καρακώστα: «Δεν πιστεύω στους επιθετικούς προσδιορισμούς διότι αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από την βάση του προβλήματος της διαφορετικής αντιμετώπισης των δύο φύλων στην εργασία και διαιωνίζουν τις διακρίσεις. Όπως ακριβώς ένας άντρας είναι εργατικός έτσι ακριβώς είναι και μία γυναίκα. Γιατί η γυναίκα της εργασίας να θεωρείται η επιτυχημένη του συστήματος;»

Είναι μια δικηγόρος με άποψη, μια δικηγόρος που υποστηρίζει τις ιδέες και τα ιδανικά της έμπρακτα κάθε μέρα εντός κι εκτός Δικαστηρίου, μια γυναίκα που δε διστάζει να τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ της πραγματικής Ισότητας των φύλων, μια γυναίκα με όραμα για κοινωνική δικαιοσύνη και αίσθημα ευθύνης για το κοινό καλό.

Είναι μία από τις Γυναίκες που μας εμπνέουν…

Η Δικηγόρος κ. Πασιούλα Καρακώστα έχοντας καταλάβει την πρώτη θέση στις αρχαιρεσίες για το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου, εκτελεί από τον Ιανουάριο του 2022 χρέη Γενικής Γραμματέως του Συλλόγου, ενώ από το Καλοκαίρι του 2021, μέσω της ομάδας «Παρούσες», συμμετέχει ενεργά σε μια αξιέπαινη Πρωτοβουλία για την ευαισθητοποίηση και αφύπνιση του κοινωνικού συνόλου ενάντια στο φαινόμενο της έμφυλης βίας.

Η συζήτηση μαζί της στο πλαίσιο της «Συνέντευξης της Δευτέρας» για τις ιστοσελίδες του Agrinio365 Media Group (Antenna-Star.gr και AgrinioTimes.gr), ήταν καθηλωτική!

Συνέντευξη στη Νάντια Μπούτα

• Κυρία Καρακώστα, ως μια καταξιωμένη δικηγόρος, πιστεύετε ότι η γυναίκα στη σημερινή Ελληνική κοινωνία έχει τις ίδιες ευκαιρίες και επαγγελματικό κύρος με τον άντρα και γενικότερα, θεωρείτε ότι μπορεί να έχει ισότιμη συμμετοχή στην αγορά εργασίας, σε θέσεις λήψης αποφάσεων και σε ηγετικούς ρόλους;

Όσο καταστρατηγούνται οι θεσμοθετημένες νομοθετικές ρυθμίσεις Ισότητας και ίσων ευκαιριών εις βάρος των γυναικών χωρίς κυρώσεις, η γυναίκα δεν θα έχει τις ίδιες ευκαιρίες και το ίδιο επαγγελματικό κύρος με έναν άντρα. Η κατώτερη θέση της γυναίκας έχει πανίσχυρο οικονομικό αίτιο.

Είμαι στον επαγγελματικό στίβο από το έτος 1997. Η επαγγελματική ανισότητα είναι μία παγιωμένη εις βάρος των γυναικών κατάσταση, η οποία συνδέεται με πατριαρχικές αντιλήψεις, που εξακολουθούν να είναι ευρέως διαδεδομένες στην ελληνική κοινωνία, αλλά και παγκοσμίως.

Τα περισσότερα νέα παιδιά σήμερα έχουν τελειώσει μία σχολή, έως την ηλικία των 25 ετών περίπου.  Μέχρι αυτή την ηλικία, άνδρες και γυναίκες βρίσκονται ως επί το πλείστον στο εκπαιδευτικό σύστημα και οι διαφορές τους ως προς τη συμμετοχή στην αγορά εργασίας και την απασχόλησή τους είναι σχετικά μικρές. Εξ αιτίας όμως της διάκρισης των δύο φύλων, οι οικογενειακές «υποχρεώσεις» φαίνεται πως αφορούν μόνο στις γυναίκες οι οποίες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγορά εργασίας για ν’ «ασχοληθούν με την οικογένεια και το σπίτι».

Το πρόβλημα επιδεινώνεται από την ανεπάρκεια των δημόσιων υπηρεσιών στήριξης κυρίως των νέων οικογενειών, η οποία οδηγεί πολλές νέες γυναίκες εκτός της αγοράς εργασίας, προκειμένου να αναλάβουν την ανατροφή των παιδιών τους. Εξ άλλου υπάρχει και χαμηλή ζήτηση για γυναικεία εργασία η οποία  συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της μητρότητας, καθώς πολλοί εργοδότες αποφεύγουν την πρόσληψη νέων γυναικών, εφόσον θεωρούν ότι είναι πιθανό να τεκνοποιήσουν τα επόμενα χρόνια.

Το γεγονός δε ότι το φύλο λειτουργεί ως «φίλτρο» για όλους τους τύπους διακρίσεων, αποδεικνύεται από το ότι οι εργαζόμενες γυναίκες αξιολογούν οι ίδιες όλα τα είδη διακρίσεων (π.χ. φυλετικές, ηλικιακές, σεξουαλικού προσανατολισμού, κλπ.), ως σημαντικότερα εμπόδια στην πρόοδο της σταδιοδρομίας τους σε σχέση με τους άνδρες, και έτσι οι γυναίκες καθιστάμεθα περισσότερο εκτεθειμένες σε συμπεριφορές που εισάγουν διακρίσεις συνολικά.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες γυναίκες σε θέσεις-κλειδιά. Μεγάλοι οργανισμοί, αλλά και πολιτικοί συνδυασμοί επιδιώκουν να έχουν µια οµάδα ικανών στελεχών που αποτελείται από ένα µείγµα γυναικών και αντρών. Σε αυτό βεβαίως παίζει ρόλο το γεγονός ότι οι γυναίκες πλέον έχουμε αρχίσει να παράγουμε οι ίδιες. Αρκεί όμως αυτό; 

Για να επιτευχθεί η ισότιμη συμμετοχή στην αγορά εργασίας, δεν αρκεί ο χαρακτηρισμός «ξεχωριστές», ή «δυναμικές» γυναίκες, «εναλλακτικές διευθύντριες». Δε σταματάει έτσι η οποιαδήποτε μορφής εκμετάλλευση στην εργασία. Οι γυναίκες εργαζόμαστε, αποκτάμε δύναμη μέσα από την εργασία μας, είμαστε παραγωγοί. Δεν αποτελούμε «ευάλωτο» ή  «προστατευόμενο» κομμάτι της κοινωνίας. Δεν θέλουμε να είμαστε οι «επιτυχημένες» του συστήματος.

Δεν πιστεύω στους επιθετικούς προσδιορισμούς διότι αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από την βάση του προβλήματος της διαφορετικής αντιμετώπισης των δύο φύλων στην εργασία και διαιωνίζουν τις διακρίσεις. Όπως ακριβώς ένας άντρας είναι εργατικός έτσι ακριβώς είναι και μία γυναίκα. Γιατί η γυναίκα της εργασίας να θεωρείται η επιτυχημένη του συστήματος;

• Ποιες δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει -ως γυναίκα- στην επαγγελματική σας σταδιοδρομία;

Αυτό που με κουράζει υπερβολικά, είναι ότι πρέπει συνεχώς να αποδεικνύω πράγματα. Για έναν άντρα δικηγόρο θεωρείται αυταπόδεικτη η επαγγελματική του κατάρτιση και οι ικανότητές του, από την στιγμή που θα πάρει το πτυχίο του και θα φορέσει το κουστούμι του.

Η γυναίκα δικηγόρος αμφισβητείται διαρκώς από τους πάντες. Θα ασχοληθούν με ο,τιδήποτε άσχετο με την επαγγελματική της κατάρτιση και τις ικανότητές της, κυρίως για να ενισχύσουν την άποψή τους ότι είναι υποδεέστερη σε σχέση με έναν άντρα δικηγόρο. Σε μία γυναίκα δικηγόρο, δεν υπάρχει περιθώριο λάθους. Δεν συγχωρείται τίποτα.

Βεβαίως η συμπεριφορά αυτή αντικατοπτρίζει την γενικότερη αντιμετώπιση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Προσωπικά, αρνούμαι να αλλάξω την αντίληψή μου και την συμπεριφορά μου για να γίνω αποδεκτή από ένα σύστημα το οποίο μέσω διεκδικήσεων αγωνίζομαι να αλλάξω. Θα ήταν προσωπική μου ήττα. Με συνέπεια και επιμονή, ας ρίχνουμε εμείς οι γυναίκες τον σπόρο για να απολαύσουν οι επόμενες γενιές τον καρπό του δέντρου.

• Πείτε μου κάποια πράγματα για την οικογένειά σας.

Μεγάλωσα σε μία οικογένεια με εργαζόμενους και τους δύο γονείς μου. Ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να σπουδάσω για να είμαι αυτάρκης σε όλα τα επίπεδα. Θεωρώ ότι πήρα καλές βάσεις και έμαθα την αγάπη, την ανιδιοτέλεια, τον σεβασμό και την εργατικότητα. 

Είμαι παντρεμένη με τον Δημήτρη Παππά και έχουμε δύο έφηβους γιους στους οποίους προσπαθούμε να είμαστε αρωγοί και συμπαραστάτες σε κάθε τους βήμα.

• Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να συνδυάσει οικογενειακή ζωή και καριέρα και μάλιστα από ένα πολύ «απαιτητικό» πόστο;

Έχω την τύχη να συμβιώνω με έναν άντρα  με τον οποίο μοιραζόμαστε τις ίδιες αντιλήψεις για την ζωή. Εργαζόμαστε πολλές ώρες και οι δύο, αλλά έχουμε καταφέρει να βρούμε τις ισορροπίες κυρίως όταν ήρθαν στην ζωή μας οι δυο γιοί μας. Η συνεργασία μας αυτή και η αλληλοκατανόηση δημιουργεί ένα δίχτυ ασφαλείας και για τους δυο μας και μου επιτρέπει και να μπορώ να εργάζομαι μάχιμα αλλά και να είμαι μία μάχιμη μητέρα. Πιστεύω πολύ στην ομαδική συνεργασία και στην στοχοπροσήλωση. Εξ άλλου έτσι αντιμετωπίζω και την οικογένεια. Σαν μια ομάδα.

• Τι είναι αυτό που σας ώθησε στο να θέσετε τον εαυτό σας στην κρίση των συναδέλφων σας, συμμετέχοντας στις αρχαιρεσίες για το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου, και κατά πόσο πιστεύετε ότι μπορείτε να συμβάλλετε στην προάσπιση των συμφερόντων του Δικηγορικού Σώματος από τη θέση της Γενικής Γραμματέως, στην οποία εκλεχτήκατε;

Το αίσθημα της προσφοράς ήταν αυτό που με ώθησε στην απόφασή μου να εκτεθώ στις αρχαιρεσίες για το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου. Θεώρησα ότι η ηλικία μου και η εμπειρία μου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των  συναδέλφων μου.  Προβλήματα που και εγώ η ίδια καθημερινά αντιμετωπίζω.

Η πρώτη θέση που κατέλαβα ανάμεσα στους υποψηφίους Συμβούλους είναι εξαιρετικά τιμητική, αφού σημαίνει αποδοχή στο πρόσωπό μου από το μεγαλύτερο μέρος των συναδέλφων μου.

Η θέση της Γ.Γ. του Συλλόγου μας για την οποία ψηφίστηκα είναι θέση αυξημένης ευθύνης  και βαρύτητας. Με όλες μου τις δυνάμεις θα παλέψω για το κοινό καλό. 

• Από το Καλοκαίρι του 2021 μέσω της ομάδας «Παρούσες», συμμετείχατε ενεργά, μαζί με τρεις ακόμη γυναίκες – συμπολίτισσές μας, σε μια σειρά δράσεων στην πόλη μας, ενάντια στην έμφυλη βία, και στην πιο ακραία μορφή της, την γυναικοκτονία. Μιλήστε μου για αυτή την Πρωτοβουλία.

Το βράδυ που αποκαλύφθηκε ότι η Καρολάιν Κρούτς είχε δολοφονηθεί από τον σύζυγό της, αποφασίσαμε μαζί με την Κατερίνα Κιτσάκη, την Βανέσα Μιμμή και την Κατερίνα Πελέκη πως έπρεπε να αντιδράσουμε και έτσι γεννήθηκαν οι «ΠΑΡΟΥΣΕΣ».

Μέσω δράσεων προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη για το φαινόμενο της έμφυλης βίας και την πιο ακραία μορφή της που είναι η Γυναικοκτονία. Φυσικά ένας από τους κύριους στόχους μας είναι η νομική αναγνώριση του όρου Γυναικοκτονία. Σημαντική παράμετρος επίσης είναι το γεγονός ότι δεν διαμαρτυρόμαστε απλά, αλλά ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ.

• Ποιες μεθόδους θεωρείτε σημαντικές για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και κατά πόσο πιστεύετε ότι έχουν γίνει βήματα προόδου προς αυτή την κατεύθυνση στη χώρα μας;

Είναι σημαντικό κατά την άποψή μου να καταλάβουμε ότι η βία κατά των γυναικών δεν περιορίζεται στην καταπίεση που μία γυναίκα δέχεται στην ιδιωτική της ζωή από μία ατομική ανδρική παραβατική συμπεριφορά. Εξ άλλου οι βίαιες πρακτικές απέναντι στο γυναικείο φύλλο, καταδικάζονται από το νόμο και διώκονται από τις αστυνομικές αρχές.

Για μένα βία είναι η προσπάθεια για σεξουαλικοποίηση των γυναικείων διεκδικήσεων. Βία και προσβολή είναι η έκφραση «η γυναίκα στο ρόλο της εργαζόμενης, της μητέρας, της συζύγου, κλπ», διότι εμφανίζουν τις γυναίκες ως υποδυόμενες ρόλους. Οι γυναίκες συμμετέχουμε ενεργά στην κοινωνική ζωή θεωρώντας αυτή τη συμμετοχή καθήκον μας, αλλά και δικαίωμά μας.

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο διαρθρωτικού και παγκόσμιου χαρακτήρα, το οποίο δεν γνωρίζει κοινωνικά, οικονομικά ή εθνικά σύνορα. Συνιστά σοβαρή παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και παραμένει ευρέως ατιμώρητη.

Αν θα έπρεπε να ιεραρχήσω τις μεθόδους για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών σίγουρα θα ξεκινούσα από την παιδεία. Τα παιδιά μας πρέπει μέσω μελετημένων παιδαγωγικών παρεμβάσεων να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν ώστε να λειτουργούν με βάση την ισότητα και το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ειδική βαρύτητα δίνω στην ταχεία διερεύνηση και εκδίκαση των υποθέσεων ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας. Η έξαρση των εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας και οι γυναικοκτονίες που πλήθυναν στην χώρα μας οδήγησαν τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Βασίλειο Πλιώτα να αποστείλει σχετική εγκύκλιο προς τους συναδέλφους του τον Νοέμβριο του 2021 διά της οποίας τους κάλεσε να παρεμβαίνουν άμεσα προκειμένου στο πλαίσιο του αυτοφώρου να κινούνται οι διαδικασίες για τη σύλληψη των δραστών εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας, ενώ ζητούσε οι συναφείς ποινικές υποθέσεις να εκδικάζονται κατά προτεραιότητα και να αποφεύγεται η αναβολή εκδίκασής τους. Ακόμη, ζητούσε από τους εισαγγελείς να υποστηρίζονται και να ενθαρρύνονται τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην καταγγελία της βίαιης σε βάρος τους συμπεριφοράς. Βέβαια το πιο σημαντικό είναι ότι ο κ. Εισαγγελέας κάνει λόγο για πρώτη φορά για ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ. Όπως επίσης και η αξιότιμη κα ΠτΔ έχει αναφερθεί πολλάκις στον όρο.

Πολλές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες περιστατικών έμφυλης βίας ή ακόμη και γυναικοκτονιών, (που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί με έγκαιρη παρέμβαση των αρμοδίων), διότι δεν εκτιμήθηκε ορθά ο κίνδυνος του περιστατικού. 

Έχουμε την τύχη στην πόλη του Αγρινίου να λειτουργεί Ξενώνας Φιλοξενίας Κακοποιημένων Γυναικών στον οποίο έχω δηλώσει εθελοντική συμμετοχή και ενεργά βοηθώ. Τα θύματα όμως έμφυλης βίας, δεν μπορούν να φιλοξενούνται επ’ άπειρον σε μία δομή. Γι’ αυτό τον λόγο θα πρέπει να στηρίζονται και να υποστηρίζονται με πολιτικές υποστήριξης, αλλά και να εντάσσονται κοινωνικά και εργασιακά στην κοινωνία. 

Θεωρώ ότι η υπογραφή από την χώρα μας,  της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης αποτελεί σημαντική πρόοδο για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αναγνωρίζεται ευρέως ως η πιο μεγαλεπήβολη νομική πράξη για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας ως παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η  Σύμβαση  συνέβαλε στην ποινικοποίηση πράξεων που μέχρι τότε δεν θεωρούνταν καν ποινικά αδικήματα, όπως οι αναγκαστικοί γάμοι ανηλίκων, ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων ή η παρενοχλητική παρακολούθηση γυναικών (stalking). 

    Επίσης οι αποκαλύψεις των κινημάτων «#MeToo» σε ολόκληρη την Ευρώπη ρίχνουν φως στις διαστάσεις της σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών και στη δυσκολία που αυτές αντιμετωπίζουν να την καταγγείλουν. Πολλές γυναίκες φοβούνται υπερβολικά ή ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια, πληρώνοντας ενίοτε τη σιωπή τους με την ίδια τους τη ζωή. Αυτές που καταγγέλλουν δεν εισακούονται πάντα.

Η ενδοοικογενειακή βία είναι μια πάρα πολύ διαδεδομένη άλλης μορφής βία, η οποία στρέφεται κυρίως κατά των γυναικών, αλλά και των ανδρών, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Λίγοι είναι οι δράστες που δικάζονται και ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι που καταδικάζονται.

• Η οικογένεια, ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας, μπορεί στην εποχή μας να διαδραματίσει τον πρωταρχικό της ρόλο;

Η οικογένεια αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν από τους πιο ιδιαίτερους κοινωνικούς θεσμούς, καθώς αποτελεί βασικό πυλώνα οργάνωσης των ανθρώπινων κοινωνιών.

Η δομή και τα χαρακτηριστικά των κοινωνιών στην διάρκεια των χρόνων έχουν δεχτεί πολλαπλούς μετασχηματισμούς και περάσματα, τα οποία αποτυπώνονται και στον θεσμό της οικογένειας. Έχουμε μετάβαση από την πατριαρχική οικογένεια, στην μονογονεϊκή ή στην οικογένεια χωρίς γάμο.

Ο θεσμός της οικογένειας διαφοροποιείται και εκφράζει τα χαρακτηριστικά της κάθε κοινωνίας, όμως σε όποια ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα και αν εξετάσουμε τον θεσμό της οικογένειας, η ισχυρή προσφορά  της στην καλλιέργεια και ανάπτυξη προτύπων είναι αδιαμφισβήτητη. Η οικογένεια αποτελεί το περιβάλλον παροχής ενός πλαισίου αξιών, καθοριστικών συχνά για την ταυτότητα και την προσωπική ανάπτυξη των μελών της.

Ναι, είμαι αισιόδοξη, πιστεύω στην ελληνική οικογένεια και στις καλές δυναμικές που μπορεί να αναπτύξει μεταξύ των μελών της. Μην ξεχνάμε εξ άλλου πως στην ελληνική κοινωνία η οικογένεια δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα στους ηλικιωμένους της και αυτό μόνο με θετικό πρόσημο μπορώ να το αξιολογήσω.

• Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι μεγαλύτερες αξίες και ιδανικά στη ζωή μας σήμερα; Κατά πόσο ο σύγχρονος άνθρωπος τις/τα σέβεται;

Θα σας απαντήσω για τον δικό μου αξιακό κώδικα, αφού μία αξία που μπορεί να είναι σημαντική για μένα μπορεί να μην είναι για κάποιον άλλον και τούμπαλιν.

Αξία είναι μια ιδέα που καθορίζει τον τρόπο ζωής και σκέψης μας. Οι αξίες βρίσκονται σε κάθε άνθρωπο και είναι αυτές που διαμορφώνουν την ταυτότητα του. Μας βοηθούν να βάλουμε τα όριά μας σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Όταν πχ. θέλουμε να ενταχθούμε σε ένα εργασιακό ή σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, σαφώς και πρέπει να είμαστε σε θέση να δούμε αν οι δικές μας αξίες ταιριάζουν με το περιβάλλον στο οποίο θέλουμε να ενταχθούμε.

Τα παιδιά μας τα διαπαιδαγωγούμε με γνώμονα τις αξίες μας. Το σχολείο εκπαιδεύει, ο γονιός μορφώνει.

Για μένα λοιπόν σημαντικές ηθικές αξίες είναι  η αγάπη, η εντιμότητα, ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια. Αξιολογώ ως πολύ σημαντικές και τις πολιτικές αρετές όπως το δημοκρατικό πνεύμα και την υπεράσπιση των πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ κινητήρια δύναμη για μένα αποτελούν η   τόλμη, η υπομονή, η αισιοδοξία και η αυτοπεποίθηση.  

Σε παλαιότερες εποχές που η τεχνολογία, η ενημέρωση και η μόρφωση δεν ήταν δεδομένη, τα ήθη και τα έθιμα έβαζαν τα όρια ώστε οι αξίες να είναι ορατές σε όλους. Αυτό βεβαίως έχει και τα καλά του και τα κακά του καθόσον πολλές καταπιεστικές συμπεριφορές είχαν «βαπτιστεί» ως απαράβατος αξιακός κώδικας, με τραγικά αποτελέσματα για τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας.

Σήμερα παρατηρείται μία έντονη κριτική στάση, ακόμη και απόρριψη, κυρίως απέναντι σε πολλά κακώς κείμενα του παρελθόντος. Πλην όμως η αίσθησή μου είναι ότι κυρίως  υπάρχει αλλαγή κοινωνικών προτύπων παρά κρίση αξιών. Επομένως και σήμερα όπως ανέκαθεν, είναι προσωπικό ζήτημα του καθένα μας να αναλογιστούμε ποιες είναι οι αξίες μας.

Απ’ την άλλη, τα ιδανικά δίνουν αξία και νόημα στη ζωή των ανθρώπων. Εννοιολογικά ή λέξη «ιδανικό» ταυτίζεται με την έννοια του τέλειου. Είναι εφικτό το τέλειο; Προφανώς και όχι. Το να θέτεις όμως κάποια ιδανικά ως ανώτερο στόχο και επιδίωξη για την ζωή σου και τη ζωή των συνανθρώπων σου σε εξυψώνουν ως άνθρωπο. Ιδανικά είναι η ελευθερία, η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η κοινωνική ισότητα, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη.

Τα ιδανικά με την έννοια των υψηλών στόχων, προαπαιτούν την κινητοποίηση των ψυχικών αρετών των ανθρώπων. Όταν ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, έχει ως ανώτερο στόχο του την κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, μπορεί να χρειαστεί να φτάσει ακόμη κι ως την πράξη της αυτοθυσίας για το καλό του συνόλου.

Βέβαια, κάθε εποχή έχει και τα δικά της ιδανικά ανάλογα με τις συνθήκες, που επικρατούν σ’ αυτή. Αλλά τα ανώτερα ιδανικά είναι πάντα τα πιο σημαντικά, γιατί δεν είναι επιφανειακά και ματαιόδοξα. Γι’ αυτό χρέος όλων των φορέων -και ιδιαίτερα της παιδείας- είναι να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ανώτερων ιδανικών, που συνεπάγονται και καλύτερο μέλλον.

Τα μεγάλα έργα είναι καρποί των ιδανικών και η ζωή αποκτά νόημα και περιεχόμενο μόνο με την πρόταξη ανώτερων στόχων και ιδανικών.

• Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες με τις οποίες θα θέλατε να ασχοληθείτε στο μέλλον;

Όσο ελεύθερο χρόνο μπορώ να ξεκλέψω, ούσα σε ελεύθερο επάγγελμα άνευ ωραρίου, τον αφιερώνω σε διάβασμα, αθλητισμό, συναυλίες, σε προσπάθειες με κοινωνικό πρόσωπο και κυρίως προσπαθώντας να βρω κοινούς κώδικες επικοινωνίας με τους έφηβους γιούς μου.

Σημαντικό ρόλο στη ζωή μου παίζουν οι φίλες/φίλοι μου, με τους οποίους μοιράζομαι κοινό παρελθόν, κοινό μέλλον, ανησυχίες και αγάπη.

Απολαμβάνω τις όμορφες θεατρικές παραστάσεις, ενώ έχω έναν ιδιαίτερο δεσμό με την παράδοση και τους ελληνικούς χορούς.

Ένα από τα όνειρά μου είναι να ανοίξω ένα μικρό όμορφο βιβλιοπωλείο με ένα κρυμμένο κηπάκο στο πίσω μέρος του, στο οποίο οι πελάτες θα μπορούν να απολαμβάνουν ένα καφεδάκι ή ένα ποτήρι καλό κρασί, διαβάζοντας ή παρακολουθώντας εκδηλώσεις μουσικές ή θεατρικές.

---

Agrinio365 Media Group (Antenna-Star.gr και AgrinioTimes.gr)

Συνέντευξη: Νάντια Μπούτα