Στου κουφού την πόρτα

Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι… τζάμπα παιδευόμαστε!

  • Δυστυχώς, εκείνοι που εξ ορισμού και εξ αντικειμένου θα έπρεπε να έχουν τα αφτιά τους ανοιχτά και τις κεραίες τους απλωμένες, δείχνουν να μην είναι σε θέση να ακούσουν.

Κι όταν ο ήχος έχει τόση ισχύ που δεν είναι δυνατόν να μην τον ακούνε, δείχνουν να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν.

Κι όταν, πάλι, προσποιούνται ότι αντιλαμβάνονται, …είτε ξεχνάνε είτε απλά αδιαφορούν.

Στα λόγια μόνο, αν τους ρωτήσεις, ….διάλεξη είναι ικανοί να σου κάνουν. Ρήτορες!

Στην πράξη, όμως, …έχουμε μια δυσκολία!

Όταν φτάνει η ώρα, δηλαδή, είναι σαν να μην ξέρουν, σαν να μην έχουν ακούσει τίποτε.

Κι όταν τους πεις «μα, καλά, εσείς δεν είχατε πει ότι…», στην καλύτερη περίπτωση θα σε βγάλουν και παλαβό.

  • Είναι κρίμα, όμως, σαράντα χρόνια σε ετούτο τον τόπο, να συζητάμε και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια…και άκρη να μη βγάζουμε.

Σίγουρα οι πολίτες φταίμε για τις επιλογές μας. Και μη διαμαρτυρόμαστε. Ας προσέχαμε…

Ωστόσο, δεν κυβερνάμε οι πολίτες. Και το «…ο λαός στην εξουσία», δεν ήταν παρά μια ακόμη εξαπάτηση.

Το θέμα είναι ότι αυτή την εξαπάτηση, …μάλλον την επιζητάμε.

Κι εκεί: επιμένουμε στου κουφού την πόρτα, να κάνουμε τι άραγε;

 

Media group «Agrinio 365» | Φώτης Μπερίκος