Ταξίδι στο υπέροχο Περδικάκι

Το Περδικάκι είναι χωριό του ορεινού Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας. Η παλαιά ονομασία του χωριού είναι Σακαρέτσι. Το Περδικάκι με την παλαιά του ονομασία “Σακαρέτσι” εμφανίζεται επί Όθωνα και Βαυαροκρατίας ως οικισμός του Δήμου Ιδομένης.

Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων και η συνολική έκταση της πρώην κοινότητας υπολογίζεται στα 72000 στρέμματα. Ο πληθυσμός του χωριού στην απογραφή του 2001, ανερχόταν στα 466 άτομα, ενώ διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Αμφιλοχίας.

Το Περδικάκι (παλιά ονομασία Σακαρέτσι) είναι ορεινό χωριό της επαρχίας Βάλτου, του νομού Αιτωλοακαρνανίας, κτισμένο σε υψόμετρο 740 μέτρα. Απέχει 110 χιλόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού, το Μεσολόγγι, 60 χιλόμετρα από την πρωτεύουσα της επαρχίας Βάλτου, την Αμφιλοχία, 70 χιλιόμετρα από το Αγρίνιο που είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του νομού.

Είναι κτισμένο σε ένα βαθούλωμα με λόφους και λίγα χωράφια και κυκλώνεται από ελατοσκέπαστα βουνά, που αποτελούν συνέχεια της Οροσειράς της Πίνδου, ενώ στα ανατολικά ριζά του, κάτω από Σάρες και κακοτράχαλες και δρυόφυτες πλαγιές, διαβαίνει ο ποταμός Αχελώος.

Το χωριό σήμερα δεν είναι όπως ήταν παλιότερα. Κτίστηκαν πολλά σπίτια, έγιναν δρόμοι δασικοί μέσα στα βουνά, τα σπίτια τροφοδοτήθηκαν με τρεχούμενο νερό και εγκαταστάθηκαν τηλέφωνα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού έχουν αγροτικά αυτοκίνητα, ενώ υπάρχουν λίγα τρακτέρ και φορτηγά. Το 1998 ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος από τον Εμπεσό μέχρι το Περδικάκι.

Σήμερα, οι μόνιμοι κάτοικοι είναι λίγοι (466 άτομα σύμφωνα με την απογραφή του 2001). Το μεγάλο πρόβλημα της ερήμωσης της υπαίθρου έπληξε και το χωριό αυτό. Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα Οι ξενιτεμένοι Σακαρετσιάνοι εκεί που πήγαν προόδευσαν και πρόκοψαν ως άτομα και οικογένειες.

Αυτοί που παρέμειναν στο χωριό είναι λίγοι και σήμερα ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία. Εκτρέφουν περίπου δέκα χιλιάδες γιδοπρόβατα και πολλές αγελάδες. Το χωριό έχει εξωραϊστεί αρκετά, με μια όμορφη πλατεία, παραδοσιακή πέτρινη βρύση και ασφαλτοστρωμένους εσωτερικούς δρόμους. Τα καφενεία του είναι καλά, οι ταβέρνες καθαρές και σερβίρουν τα νοστιμότατα κρέατα του Σακαρετσιού. Κάθε ξένος, που επισκέπτεται το χωριό, νοιώθει την εγκαρδιότητα και την πατροπαράδοτη φιλοξενία των κατοίκων της περιοχής.