Το Αργυρό Πηγάδι

Η Παλιά ( μέχρι το 1928) ονομασία του χωριού ήταν Γκε(ι)ρτοβός. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από το Γκιαούρ – Οβό δηλαδή ελληνικό χωριό με δεδομένο ότι το χωριό δεν πατήθηκε από τους Τούρκους.

• Ήταν αετοφωλιά απάτητη. Και οι κάτοικοι απροσκύνητοι.

Άρα λογικά και καταφύγιο των διωκόμενων για διάφορους λόγους. Στο χωριό αναφέρεται επίσκεψη Τούρκων μόνο δυο φορές. Στη μια, επίσκεψη μικρού τούρκικου αποσπάσματος στο χωριό, ένας απ’ αυτούς συνελήφθη από τους χωριανούς και κρεμάστηκε σε μια θέση που τη λέμε και σήμερα «Στον Τούρκο».

Αναφέρεται μια ακόμα επίσκεψη μεγάλου τούρκικου αποσπάσματος στο χωριό. Οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους κρύφτηκαν, οι Τούρκοι στρατωνίστηκαν μέσα στο ναό του Αγίου Δημητρίου, αλλά την άλλη μέρα το εγκατέλειψαν γιατί στράβωσε ο λαιμός του επικεφαλής και το απέδωσε σε θαύμα του Αγίου. Έφυγε λοιπόν αφού προσέφερε και δώρα στον Άγιο για τον εξευμενισμό του.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το χωριό αυτό έδωσε, αναλογικά, τους πιο πολλούς αγωνιστές στον ξεσηκωμό του 1821 με επικεφαλής τον καπετάνιο του Απόκουρου Κώστα Σιαδήμα. ( Κώστα Μαρίνου «Αποκουρίτες Αγωνιστές του 21»).

Tο φυσικό περιβάλλον επιδρά στο χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Tο βουνό καλλιεργεί σίγουρα την αίσθηση της ελευθερίας. Οι άνθρωποι γίνονται τραχείς και ανυπότακτοι. Το δύσβατο του εδάφους κάνει δύσκολη την πρόσβαση στους εχθρούς, αποτελεί καταφύγιο για τους φίλους.

• (Περισσότερα στη σελίδα:  Το Αργυρό Πηγάδι στο χρόνο και στο σύνδεσμο: https://sites.google.com/site/argyropigadigr/)

Κατά μια δεύτερη ερμηνεία, του Σωκράτης Ζυγούρη, το όνομα Γκερτοβός, σημαίνει στα Σλάβικα Καστανότοπος και συσχετίζεται με το δάσος καστανιάς που υπάρχει στο χωριό.

Το νέο όνομα του χωριού Αργυρό Πηγάδι πριν δοθεί σαν όνομα στο χωριό ήταν μόνο τοπωνύμιο. Της ευρύτερης περιοχής που συναντάμε καθώς πηγαίνουμε από το Νεροχώρι στο Αργυρό Πηγάδι και βλέπουμε το χωριό για πρώτη φορά, με μια μεγάλη πηγή στο κέντρο της. Αυτή η πηγή ήταν αρχικά το Αργυρό Πηγάδι γιατί τα νερά αναβλύζανε μέσα από τα αργυρόχρωμα ασβεστολιθικά πετρώματα και τις ρίζες των ελατιών και αργοκυλούσανε για πολλά μέτρα σε μια κατασκευή, ποιος ξέρει από πότε, με την ξερολιθιά γύρω -γύρω που πραγματικά έμοιαζε με πηγάδι. Τη λέμε και Βασιλική Πηγή για να δείξουμε την ανώτερη ποιότητα των νερών της.

Σήμερα την έχουμε καταστρέψει κάνοντας «καλλιέργεια πηγής» για τη μεταφορά των νερών στο χωριό για ύδρευση και άρδευση. Κρατάμε όμως καλά οι παλιότεροι την εικόνα της παλιάς πηγής. Το ότι έμοιαζε με πηγάδι ήταν σίγουρο. Το ότι ήταν αργυρόχρωμο ακόμα πιο σίγουρο. Από κει και πέρα ο καθένας κάνει τις υποθέσεις του.
Γράφει σχετικά ο λαογράφος Δ. Λουκόπουλος: « παίρνομε κατήφορο και φτάνομε σ’ ένα ίσωμα, γούπατο με πολλά χωράφια που κάνουν καλαμπόκι και ξακουστά φασόλια. Αργυρό Πηγάδι η θέση, που δε θα πει άλλο τίποτα παρά της Αργυρώς το πηγάδι. Μη θέλετε όμως να μάθετε ποια ήταν αυτή η κυρά Αργυρώ με το πηγάδι της, γιατί κανείς δε ξέρει να μας πει.».

Και ο Κ.Δ. Μαραγιάννης: « ….η ορθότερη και επικρατέστερη άποψη είναι τούτη εδώ, που μου λέγανε πολλοί κάτοικοι του χωριού παλαιά, ότι ονομάστηκε το χωριό Αργυρό Πηγάδι, επειδή τις νύχτες μέσα στα πηγάδια και τις στέρνες του χωριού, έλαμπε στα καταγάργαρα νερά τους ολόφωτο το φεγγάρι, βοηθούμενο από την καθαρή ατμόσφαιρα και από τον καθαρό Ανατολικό προσανατολισμό του χωριού.»

Στο Αργυρό Πηγάδι δεν είχαμε ποτέ πηγάδια, αλλά είχαμε πολλές πηγές.

Σε κάθε περίπτωση το όνομα του χωριού, ένα σύνθετο όνομα, έχει σαφή σχέση με το φυσικό περιβάλλον, τα νερά και τα πετρώματα αλλά και την αισθητική των ανθρώπων του.