Απορίες

Την περίοδο της καραντίνας, τότε που για να βγούμε απ’ το σπίτι έπρεπε να πάρουμε «άδεια», τότε, όμως, που κανένα κρούσμα δεν υπήρχε (ούτε καν ύποπτο, πιθανό) στην Αιτωλοακαρνανία, ήμασταν πιο «μαζεμένοι».

• Τώρα που καθημερινά μετράμε και από 2-3 κρουσματάκια, επίσημα και επιβεβαιωμένα, τώρα που ο κορωνοϊός δεν είναι κάτι ξένο, απόμακρο, κάτι που το βλέπουμε απ’ την τηλεόραση, τώρα που μπορεί ο φίλος, ο γνωστός, ο γείτονας, ο συνάδελφος να έχει νοσήσει (άρα και οι πλέον δύσπιστοι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι παραμύθι αυτή η ιστορία), τώρα που στο ημερήσιο δελτίο καταγράφονται και από 5-6 πρόστιμα (150άρια παρακαλώ), …σαν να είμαστε στην κοσμάρα μας, μου φαίνεται.

Και πραγματικά μου κάνει τρομερή εντύπωση αυτή η χαλαρότητα που βλέπω παντού γύρω μου.

Τη μάσκα την έχουμε αξεσουάρ, άντε το πολύ σκουλαρίκι, αποστάσεις δεν κρατάμε, οι εναγκαλισμοί και οι χαιρετούρες πάνε κι έρχονται, το αντισηπτικό το ψιλοβαρεθήκαμε μάλλον και γενικά, συμπεριφερόμαστε σαν να μην μας αφορά το θεματάκι, σαν να ζούμε σε άλλον πλανήτη, όπου δεν υπάρχει κορωνοϊός.

Τι συμβαίνει αλήθεια; Κουραστήκαμε τόσο πολύ; Θεωρούμε τον εαυτό μας άτρωτο; Δεν καταλαβαίνουμε τον κίνδυνο; Μήπως απλά δεν μας νοιάζει; Τι;

 

Media group «Agrinio 365»  | Φώτης Μπερίκος